De derde zondag van juni staat bekend als de dag van alle vaders. Vaderdag is bij uitstek dé dag om je allerliefste papa extra in het zonnetje te zetten. Het is de dag om extra stil te staan bij de rol van je papa in jouw leven en wat hij voor je betekent. Ter ere van Vaderdag vandaag een openhartige brief van Yvonne aan haar vader.

Lieve Papa,

Vroeger – ik schat dat ik negen was – vond ik je een brompot. Een ouwe zemelaar die op zondag het vlees aan kwam snijden. Een brombeer die zich terugtrok zodra hij een stap over de drempel zette na een dag hard werken. Als ik je de sleutel in het sleutelgat hoorde duwen terwijl ik playbackte op Like a Virgin van Madonna, dacht ik: daar heb je die grompot weer. Je mopperde over de televisie die veel te luid stond. Je brombeerde over het feit dat we tien keer dezelfde film bekeken. Je zat te zagen over de decibellen die wij produceerden omdat je Het Journaal probeerde te volgen. Het contrast tussen jouw gereserveerdheid en het uitbundige temperament van mama was groot. Van mama mocht alles en van jou mocht veel minder. Ja, we hielden van dezelfde muziek en dat is nog steeds zo. En ja, ik was net als jij een stil en rustig kind. Toch vond ik jou een brombeer.

Maar toen kwam mama terug van vakantie. Verliefd. Verliefd op een andere man. Van hem kreeg ze de aandacht die ze van jou zo gemist had. Ze liet er geen gras over groeien; ik weet nog goed dat die andere man al bij ons kwam wonen voordat jij een andere woning had, en ik hem nog maar één keer had gezien. Op dat moment ging alles als een roes aan mij voorbij. Maar nu ik volwassen ben weet ik: dat was natuurlijk niet normaal, het was een ongebruikelijke situatie. Een situatie waar elk kind van overstuur zou raken maar waar ik vreemd genoeg nauwelijks last van had.

Dat er weinig tranen over mijn wangen rolden in die tijd, dat ik niet wakker werd met dikke oogleden en dat ik me niet eenzaam of doodongelukkig voelde, heb ik mede aan jou te danken, pap. Elke andere man zou namelijk ontploffen en hen beide het huis uit bonjouren. Of acuut de benen nemen. Welke man accepteert het nou dat de nieuwe minnaar van z’n vrouw in z’n huis komt wonen? Jij deed dat. Jij was de onbaatzuchtige uitzondering op de regel. Jij koos ervoor om deze gebeurtenis te accepteren; je aanvaarde haar nieuwe vriend en je gedroeg je zo fatsoenlijk mogelijk tegenover hem. Je bleef nog om de twaalfde verjaardag van je jongste dochter te vieren en je hielp kalm en beheerst mee met het partijtje dat erop volgde. Niet één keer heb ik je in die tijd ‘godgloeiendegloeiendegodgodgodver’ of ‘godverjuu’ horen brullen, zoals je wel eens deed als je aan het klussen was. Je koos ervoor om geen kwaad woord te zullen roepen over mama. Je koos er simpelweg voor je ego opzij te zetten, opdat jouw drie dochters zo min mogelijk last van dit tafereel zouden hebben.

Sindsdien ben ik enorm trots op jou. Goed, je bent geen beller en dat ben je nooit geweest, je belt me uitsluitend wanneer er iemand begraven moet worden. Jouw gereserveerdheid is dan ook wel eens een struikelblok tussen jou en je dochters geweest – alle drie hebben we om die reden even geen contact met jou gehad. Maar wat was je blij toen ik toch weer contact zocht. En wat was je verdrietig toen ik voor het eerst gedumpt werd door een vriendje. Je hield me stevig vast en jouw betraande, rode ogen en je kaart met een sterktewens verraadden jouw onvoorwaardelijke liefde voor mij. Voor ons. Ondanks je terughoudende karakter weet ik dat je altijd voor ons klaar zult staan als we je nodig hebben. Toen ik je ooit schoorvoetend vroeg of ik 25 gulden mocht lenen, was je in staat het te komen brengen. En onlangs stond je onverwacht op de stoep om een pot van mijn lievelingsappelmoes te komen brengen.

Inmiddels ben je 65 jaar. Een paar jaar geleden riep je nog dat je het gevoel hebt dat je niet oud zult worden. Lieve pap, ik hoop dat je er vreselijk naast zit. Ik hoop dat je minstens 103 wordt, samen met je vrouw met wie je inmiddels al zo’n 23 jaar gelukkig bent. Ik hoop dat je de ouwe zemelaar wordt die ik onterecht voor ogen had. Dat je in het bejaardentehuis zult mopperen over de televisie die te hard aan staat. Dat je zult klagen over het getetter van je medebewoners omdat je het nieuws probeert te volgen. Want ik beloof je: ik zal je elke zondag met liefde komen bezoeken om voor jou een stukje vlees aan te snijden.