Zo lang als dat het duurde voordat vroeger EINDELIJK sinterklaas weer in het land was…. Zo lang als het duurde voordat je EINDELIJK weer jarig was. Hoe lang heeft het niet geduurt doordat je EINDELIJK 16 was en je brommerrijbewijs mocht gaan halen? En hoelang het daarna nog duurde voordat je EINDELIJK voor je autorijbewijs mocht??? Zo snel gaat de tijd als je een kindje heb.

Echt waar, ik weet niet of jullie er ook last van hebben, maar echt, die maanden schieten voorbij. Ze zeggen altijd, voor je het weet zijn ze groot dus geniet er maar van. Maar echt, het is toch echt waar. Lyanne gaat onderhand alweer naar de 21 maanden toe. Voor we het weten hebben we haar 2e verjaardag al gevierd en ligt het hele huis weer vol met nieuw speelgoed, nieuwe kleren en andere leuke hebbedingetjes.
Door de reflux van Lyanne heb ik in het begin heel vaak gedacht, owww als ze nu maar 12 weken is…. als ze nu maar een half jaar is…. Dan zou het allemaal wel beter gaan. Zou ze niet meer zoveel huilen en zou de reflux overgaan. Helaas moest hier een osteopaat aan te pas komen en een koemelkvrij dieet. Maar uiteindelijk kon na ruim 7 mnd voor ons ook het genieten beginnen. Nu wil ik niet zeggen dat we niet bewust het babyzijn meegemaakt heb. Maar toch heb ik eerlijk gezegd het babyzijn er een beetje afgekeken. Lyanne is ook heel lang gefrustreerd geweest omdat ze veel meer wou dan dat haar kleine lijfje al kon. Toen ze met 9.5 maand de kamer door kon wandelen zonder dat ze hulp van mama, papa of het meubulair nodig had ging er dus echt een wereld voor haar open. En op dat moment knapte haar stemming ook een heel stuk op. Toch heeft het echt wel tot ruim een jaar geduurd tot ik eindelijk kon zeggen dat zowel lyanne, mama als papa het naar hun zin hadden. Ze ging doorslapen, werd gezelliger overdag, kon zich beter vermaken en liet veel meer toe.

Ondertussen is ze dus ruim 20 maanden en vraag ik me wel eens af waar dat kleine babytje is gebleven wat daar zo kersvers geboren op mijn blote borst lag. Waar dat kleine poppetje naartoe is dat zo lief bij papa op schoot kon slapen. Ondertussen is onze kleine meid veranderd naar een lief, speelvol, energiek, levenslustig en uitermate onderzoekende peuter die papa regelmatig een hardverzakking bezorgd als ze weer eens halsbrekende toeren uithaalt.
Ze kan zich nu enigszins duidelijk maken zonder aldoor maar te moeten huilen of brullen. Gaat nu echt goed en duidelijk steeds meer woordjes zeggen en ze ook gebruiken waar ze voor zijn. Ze is druk  bezig met leren hoe ze zichzelf aan kan kleden en moet zeggen, haar onderbroek en broek lukken prima….. De rest moet ze nog even flink op oefenen.
Het is ondertussen ook een echte Dame geworden. Loopt het liefst de hele dag met een tasje om haar nek, en mooie kettingen die eigenlijk mama haar onderbroeken zijn 🙂 Ze is een echte poppenmoeder gemaakt en Pop krijgt regelmatig te drinken uit Lyanne haar fles, moet appel, chipsjes, brood en alles eten wat Lyanne ook eet. Moet naast haar zitten in de autostoel en het liefst de hele dag mee in dat mooie tasje om haar nek. Helaas past dat niet, dus daar zit sinds vandaag een “megablocks poppetje” in….

Zo terug kijkend op de afgelopen 20 maanden kan ik alleen maar concluderen dat het er echt steeds leuker op wordt. Natuurlijk is het echt werelds als dat kleine hummeltje eindelijk geboren is en je ineens mama bent. Maar des te ouder ze worden, des te leuker het toch echt wordt.
Maar ik heb mij bij deze stellig voorgenomen om bij de volgende (die nog niet onderweg is hoor dames, dat laat ik nog even aan andere over ;)) toch echt meer te genieten van het hele kleine. En het er niet zo snel af willen kijken….. Dat ik ga genieten van de kleine momentjes zonder te hopen dat hij of zei maar snel ouder mag worden zodat het dan niet zoveel pijn meer heeft…… Tenminste als het geen reflux heeft net zoals Lyanne had….. En zo wel? Nou dan hoop ik toch heel erg te kunnen genieten van de babytijd, aangezien dat toch echt dan de laatste keer is…… Maar tot die tijd, geniet ik dus heeeerlijk van onze kleine grote meid!