Onze zoon van inmiddels 2,5 jaar oud bekijkt de dingen op een hele andere manier als dat wij “grote mensen dat doen.
Dingen die wij met gene ervaren en waarvan wij wilden dat hij ze nooit zei, worden 9 van de 10x geoorloofd door de omstaande mensen puur en alleen omdat het een kind is, en ach…. die mag best wel veel.

Zo is hij al een keer in een lingerie zaak met een BH naar een dame gelopen met de mededeling:”vrouw!! Deze is voor je tietuh” met het schaamrood in de winkel sta ik me te  verontschuldigen voor zijn woorden. Mevrouw kon er alleen maar heel erg hard lachen en zei:”dat klopt helemaal knul”.

De meeste dingen waarvan jij denkt dat het moeilijk gaat worden om ze uit te leggen, worden redelijk makkelijk opgelost.
Tijdens het fietstochtje van afgelopen weekend besloten we om langs onze plaatselijke begraafplaats te gaan om daar het graf te bezoeken van de opa van mijn man. Noah was daar nog nooit geweest, dus we waren benieuwd hoe hij erop zou reageren.
Na wat zoeken (we waren er immers al een tijdje niet geweest) vonden we het graf en stonden we er wat ongemakkelijk bij te kijken en te wachten totdat de vragen zouden komen. ‘Het is dat en waarom’ zijn de meest genoemde woorden de afgelopen tijd.
Noah merkte hier niets van en begon rustig bloemen te plukken. Hij kwam ze een voor een bij mij brengen….bloemen zijn immers voor mama. Toen werd zijn aandacht getrokken door de dekplaat van het graf en na wat nader onderzoek besloot hij daar maar overheen te gaan lopen. Het maakt immers een leuk geluid als je gaat stampen. Wij riepen geschrokken dat hij dat niet mocht doen. Want tja….daar lag opa onder, en echt eerbiedig was het immers niet.
Hierop bukt noah zich voorover en begint heel hard te brullen “HALLO OPAAAA, hoojemij!!!” Ik pieste in mijn broek van het lachen.
Ik zeg tegen noah: “lieverd, opa die slaapt dus die kan geen antwoord geven”. Waarop hij op zijn knieën gaat zitten begint te kloppen en heel zacht fluistert: ”Opa, wakker worden!”
Echt….je kon me wegdragen! 
Dit ritueel herhaalde zich bij elke deksteen die we tegen kwamen op het o zo grote kerkhof. Tot overmaat van  ramp vertelde hij tegen iedereen die hij tegen kwam dat opa lag te slapen en dat als ze niet luisterde ze maar moesten schreeuwen om hun geliefdes die onder de grond lagen wakker te maken zodat ze een gesprek konden voeren.
Iedereen kon er erg om lachen en het maakte sommige donkere momenten vol zonneschijn. We hebben hem maar uitgelegd dat hij altijd met opa mag praten en dat hij hem wel mag wakker maken maar dat de andere mensen dat liever zelf deden.

De terugweg was vol met “opa truste” en “tot snel”. Hopelijk blijft hij de wereld nog een lange tijd met kinderlogica bekijken en gaat hij zich niet te snel met grote mensen dingen bemoeien het leven is soms al waardeloos genoeg, en als je dan kunt lachen om dit soort kleine dingen….ach dan is de wereld toch niet zo heel erg somber!

Geschreven door: Lillian