Ik blijf het toch een heel gedoe en stressvolle aangelegenheid vinden, die verjaring van mijn kinderen. De een is op 28 februari jarig, de ander op 3 maart. Het nadeel is dat ik alles tegelijk moet regelen en een groter risico loop om iets te vergeten, het voordeel is dat ik in één keer van alle ellende af ben. Vooral de bijbehorende feestjes, zowel de kinderfeestjes als het feest voor familie en vrienden, bezorgen me stiekem toch de nodige stress. Bang dat ik iets cruciaals vergeet tijdens het boodschappen doen, bang dat de cadeautjes niet in de smaak vallen, bang dat mijn kinderen maar ook de genodigden, hun kinderfeestje niet leuk vinden… Kortom, ik ben eigenlijk gewoon bang dat hun verjaardag en alles wat erbij hoort tegenvalt en het niet de mooiste dag van het jaar voor ze is.

Maandag is Ruud met een krat vol zakjes chips en een broodtrommel vol koeken naar school gegaan, Maaike heeft vrijdag al getrakteerd. Maaike wilde graag dat ik erbij zou zijn in de klas, Ruud zit daar met zijn elf jaar niet meer op te wachten. Grappig eigenlijk en ik besef dat ik er in het geval van Maaike nog maar even flink van moet genieten want je weet nooit hoelang je aanwezigheid als moeder nog gewenst en gewaardeerd wordt en vanaf wanneer ze zich gaan schamen voor je aanwezigheid.

Wat de cadeautjes betreft blijf je als moeder natuurlijk altijd gewenst en belangrijk. Op zijn minst tot het pakpapier eraf is want als ik vervolgens noodzakelijkerwijs een impopulaire uitspraak moet doen zoals: “Kom op, wii uit want het is tijd om naar school te gaan,” ben ik weer streng, gemeen, flauw, chagrijnig en nog een hand vol dubieuze titels rijker.
Tussen de middag, als ze weer thuis zijn voor het eten, dan zullen ze weer hun uiterste best doen om mij wat stroop om de mond te smeren en me de hemel in te prijzen in de hoop dat ze weer even mogen wii-en tot de school begint. Nee inderdaad, ik maak me geen illusies, mij zul je niet horen zeggen dat mijn kinderen uitsluitend oprecht en lief zijn. Jawel, ik heb de liefste kinderen van de wereld, vooral op hun verjaardag maar tevens zijn ze net zo doortrapt, voorspelbaar, manipulatief en schijnheilig als al die andere lieve kinderen…en zo hoort het ook.