Het is vaak een grote sta-in-de-weg, de box. Iedereen, in ieder geval die ik ken, schaft er één aan. Het hoort er nu eenmaal bij, of ‘ie nou in de weg staat of niet. Vrijwel vanaf de geboorte leg je je kindje er zo nu en dan in. Regelmatig zelfs, als ik voor onszelf spreek. Dochterliefs eerste boxervaring dateert van toen ze 10 dagen oud was. Een mijlpaal.

Slapen en spelen

Heel in het begin vond Olivia de box prima. Ze lag, keek naar haar mobiel en later rammelde ze wat met rammelaars. Ze zag ons of hoorde ons en viel vaak in slaap. Sterker nog: haar dagelijkse dutjes deed ze de eerste 2 maanden altijd in de box. Ik had een keizersnede gehad, dus liep nog zo min mogelijk de trap op en neer. De box was de ideale uitkomst.

Later, toen dochterlief iets groter werd, vond ze de box niet zo leuk meer. Manlief en ik hebben haar ‘boxtraining’ gegeven. Dat klinkt raar (en misschien is het dat ook), maar het werkte wel. Tijdens het eten koken bijvoorbeeld ‘moest’ ze in de box, ook al leverde dat even een brulsessie op. Na een dikke week oefenen was de box weer een fijne plek.

Een plek om te spelen, een plek met weinig prikkels als de vermoeidheid parten speelt en een plek waar ik dochterlief met een goed gevoel in kan achterlaten als ik de bovenverdieping stofzuig of de badkamer schoonmaak. Ook bij het husselen van aardappels in de oven, die veel aantrekkingskracht hebben, is de box een veilige optie.

Een kale muur

Inmiddels is dochterlief alweer ruim 17 maanden oud. En de box? Die gebruiken we nog. Bijna dagelijks. Ja, hij is groot. En ja, het was even wennen toen hij er net stond, maar inmiddels is hij niet meer weg te denken in ons interieur. Letterlijk, want wat moet er dan tegen die ‘loze’ muur staan? Hem kaal houden is ook zo kaal.

Er komt een kinderkeukentje als Olivia straks twee wordt. Dat keukentje kan mooi tegen die ‘loze’ muur, maar ja: waar moet de box dan staan als nummer 2 zich aandient? Het keukentje komt dus ergens anders, we vinden wel een plekje. En die box? Die blijft staan, wie weet wel tot nummer 2 zich aandient, want de box bevalt ons alle drie nog steeds prima.

Gwen (29) is getrouwd met Joost en mama van Olivia (1). Ze combineert het meest geweldige dat er bestaat, het moederschap, met een parttime baan in de marketing. Gwen blogt op Mijn leven als mama over haar gezin, het dagelijks leven van een moeder en andere dingen die haar bezig houden.