Het blijft een fantastisch schouwspel. Het station. En dan bedoel ik niet de treinen…ik ben geen heimelijke treinspotter ofzo (had ik maar zo’n absurde hobby). Ik vind vooral de mensen en hun gedrag op een station een interessant gegeven.

Op een station is het een constant komen en gaan van mensen. Maar de roekeloosheid van al die mensen… Het is me werkelijk een raadsel dat het me steeds weer lukt om ongehavend van spoor 1 naar perron 14 te komen. Inclusief inchecken (die paaltjes zijn ook een risicofactor van heb ik jou daar). We hebben het dan wel over een station als Den Haag of Utrecht Centraal hè, niet over station Hindeloopen of Workum. Daar is het wellicht alleen tijdens de Elfstedentocht een drukke bedoening.

Op elk perron heb je een aantal vaste figuren. Allereerst heb je de meeloper. De meeloper doet zijn naam eer aan: hij loopt namelijk mee. Met de trein. De nog rijdende trein. De meeloper ziet dat de treindeuren waarin hij de trein wil betreden, aan hem voorbij gaan. Volstrekt onnozel loopt hij met die treindeuren mee. Want hij moet en zal DAAR naar binnen. Het liefst ook als eerste. Het kijken naar de meeloper krijgt een extra dimensie wanneer de binnenkomende trein gekoppeld moet worden aan een andere. Vol euforie staat de meeloper te wachten bij de treindeur en merkt vervolgens op dat de trein nog net een paar meter verder rijdt. En zo zet de meeloper ook wederom de pas erin…

Bij het uitstappen krijg je standaard te maken met de blokkeerbaas. Deze persoon wil heel graag de trein in, staat precies VOOR de ingang, maar realiseert zich niet dat de mensen die uitstappen daadwerkelijk ook een vaste vorm hebben en niet vanzelf in het luchtledige oplossen. Als uitstappende passagier zit er vaak niks anders op dan door de blokkeerbaas heen te lopen. Uiteraard met je liefste glimlach en een welgemeend ‘dank je wel!’.

De ik-ga-vast-dude vertoont overeenkomsten met de blokkeerbaas, maar met het belangrijke verschil dat deze persoon de trein al is ingestapt. En daarmee laat zien dat hij daadwerkelijk schijt heeft aan alle andere mensen. De blokkerbaas heeft iets meer fatsoen zeg maar. Wel minder hersens, dat dan weer wel.

Dan heb je ook de afwachter. Daar zijn er maar weinig van. Die wachten tot alle mensen (of in ieder geval die uit wilden stappen) UIT de trein zijn, laten vervolgens de ikkeikkeikke’s aan zich voorbij gaan en betreden de trein op hun gemak om zich in dezelfde coupe bij alle anderen te voegen. De afwachter klinkt een beetje suf, maar het zijn over het algemeen best fijne mensen. Ik ben er namelijk ook één…

Als laatste in dit rijtje hebben we de twijfelkont. Deze persoon stapt de trein uit en krijgt vervolgens een black-out. De twijfelkont weet ineens niet meer weet waar hij is en gaat dat ter plekke nog even ergens in zijn geheugen opzoeken. En ondertussen tuimelen alle overige uitstappende reizigers over hem heen als koffers op een kapotte bagageband. De twijfelkont is overigens ook op andere plekken dan het station aan te treffen. Bij voorkeur voor de in- of uitgang van winkels. Meestal betreft het hier vrouwen die niet meer weten uit welke richting ze ook alweer kwamen….

Fijne reis!

Geschreven door Renate Pauw