‘Zullen we gaan?’ Mijn vriendin staat ineens voor me. Het is inmiddels 04.00, de kroeg is bijna leeg, de wijn smaakt al een tijdje nergens meer naar, dus ja, een goed moment om te vertrekken. Ik wil mijn tas pakken van de tafel waarop ik hem eerder die avond heb gezet. Toen we nog in de buurt van de tafel dansten. Maar daarna zijn we al drinkend en dansend ietwat afgedreven. Ik kijk naar de tafel in de verte en zie dat mijn tas er niet staat. Ik loop linea recta (voor zover mogelijk met 3 flessen bocht achter de kiezen) naar de tafel en zie vervolgens mijn tas voor oud vuil in een hoekje liggen. Met de rits open. Foute boel, ik weet het gelijk. Ik voel in mijn tas. Telefoon. Check. Portemonnee…. geen check. Help, ik ben beroofd.

Mijn lever draait overuren, want ik ben gelijk weer nuchter. Alle systemen gaan in werking. Wat te doen? Eerst mijn jas ophalen bij de garderobe. Uiteraard zonder bonnetje, want die zit veilig opgeborgen in mijn portemonnee. Wat zat er eigenlijk nog meer in? Ik denk na en kom op ‘een tientje, een tegoedbon, enkele visitekaartjes en pasjes’. En daar ga je dus. Pasjes. Ofwel gedoe.

Eerst de bankpas maar blokkeren. Dan moet ik dus iemand bellen. Kan dat nog op dit tijdstip? En wie moet ik eigenlijk bellen? Ik weet zeker dat ik het nummer voor verlies of diefstal van mijn pinpas in mijn mobiel heb gezet. Maar ja, onder welke benaming. Klantenservice? Pasje kwijt? Portemonnee uit tas gestolen? Ik begin onhandig door mijn contacten te scrollen en kom bij Travel ING uit. Ook goed. Nou ja, bijna goed. Na 3 keer doorverbinden is het gelukt. Pas geblokkeerd. Hetzelfde lot ondergaat mijn creditcard.

Ik baal. Ik baal enorm. Wat een gedoe. Zo ben ik de rest van de week bezig met ‘mijn gestolen portemonnee’. Eerst maar eens aangifte doen. Omdat dat hoort. En dan de overige pasjes blokkeren en opnieuw aanvragen. Mijn OV-chip staat op automatisch opladen en ik wil voorkomen dat meneer (of mevrouw) de dief ineens op tienertoer gaat op mijn kosten. Met het blokkeren van mijn biebpasje heb ik wat minder haast: ik heb niet het idee dat iemand eens even lekker veel boeken op mijn pasje gaat lenen om die vervolgens te laat terug te brengen.

Die gast die mijn portemonnee heeft, is nu een tientje rijker. En tevens de trotse bezitter van een tegoedbon van de wereldwinkel. Ik zie hem en zijn idealistische inslag al een zelfgebreide sjaal uit Oeganda aanschaffen. Maar ik ben ondertussen veel meer kwijt: nieuwe pasjes aanvragen kost namelijk handen vol met klauwen. Tel maar even mee: bibliotheek € 3,-, bankpas € 7,50, OV-chipkaart € 11,-. En wat denk je dat een nieuw rijbewijsje doet tegenwoordig? € 38,45. Hoppa. Maar, omdat het mijn schuld is dat ik beroofd ben van ‘een staatsdocument’, klatst de gemeente er nog een boete (toeslag zo je wilt) bij van € 37,85. Kortom, zesenzeventig euro en dertig cent voor een nieuw rijvaardigheidsbewijs. Wie is hier nou eigenlijk de dief van welke portemonnee?

Geschreven door Renate Pauw