Ben je gelukkig? De vraag werd gesteld aan Peter R en de stilte die viel was bijna pijnlijk te noemen. Hij moest het antwoord schuldig blijven, hij wist het eigenlijk niet maar één ding wist hij wel, hij had de Dalai Lama of welke andere goeroe dan ook niet nodig om gelukkig te zijn…

Als je wel gelukkig bent en iemand vraagt je of dat zo is dan hoef je daar niet over na te denken, dan rolt het antwoord als vanzelf uit je mond. Zonder na te denken kun je dan vol overtuiging zeggen: “Ja ik ben gelukkig.” Als je echt gelukkig bent dan hoef je daar niet over na te denken, dan hoef je geen lijstje in je hoofd te maken met voors en tegens. Dan hoef je, je succes, je gezondheid, je relaties, je carrière en dergelijke niet bij elkaar op te tellen en te kwalificeren om uit te kunnen rekenen of je nou wel of niet gelukkig bent. Gelukkig zijn is geen optelsom van mee en tegenvallers, gelukkig zijn is een gevoel wat je hebt, sterker nog, het is een keuze die je maakt. Veel mensen beweren pas gelukkig te kunnen zijn als ze uit de financiële ellende zijn, als ze gewaardeerd worden, als ze zichzelf kunnen zijn. Dat is wat ze zichzelf wijsmaken, dat is het excuus waarachter ze zich verschuilen. Maar het is onzin, als je niet in staat bent je gelukkig te voelen terwijl je werkeloos bent, een belabberd huwelijk hebt en terminaal op het einde ligt te wachten dan zal al het geld van de wereld, de meest ideale echtgenoot, een blakende gezondheid en onsterfelijkheid je niet gelukkig kunnen maken.

Het is de kunst om gelukkig te durven zijn ondanks in plaats van dankzij. Niet dankzij die financiële zekerheid maar ondanks die rode cijfers en die schulden. Niet dankzij dat perfecte, liefdevolle huwelijk maar ondanks die afstandelijke, zakelijke verstandhouding. Niet dankzij de waardering en bevestiging die je van iedereen krijgt maar ondanks alle kritiek en de vraagtekens die men zet bij jouw manier van leven en jouw opvattingen.
Als je gelukkig kunt zijn ondanks dan ben je pas echt gelukkig. Echt gelukkig zijn is gelukkig zijn zonder reden, iedere andere vorm van geluk is niets meer dan een korte hevige verliefdheid, een bevlieging die weer met de noorderzon vertrekt als de reden van dat geluk het af laat weten.

Gelukkig zijn is niet zozeer een kwestie van kunnen, het is een kwestie van willen. Gelukkig zijn kan altijd ondanks alles maar de meeste mensen willen niet gelukkig zijn in hun huidige situatie. Ze willen pas gelukkig zijn als die klootzak achter de tralies zit, als ze die ziekte hebben overwonnen of andersinds hun doel hebben bereikt. Mensen wijzen beschuldigend naar elkaar en zeggen vol wrok: “Hoe kan ik nou gelukkig zijn zolang jij…” zonder te beseffen dat ze die ander daarmee precies die macht geven die hij of zij juist graag wil hebben, de macht om te zorgen dat zij zich ellendig voelen. Terwijl er geen betere wraak te bedenken is voor de streek die iemand je geleverd heeft dan ondanks zijn inspanning en dubieuze bedoelingen een lange neus te maken en toch gewoon gelukkig te zijn, lekker pûh!

Het is de kunst om ja te durven zeggen tegen het geluk.
“JA…ik wil… in voor en tegenspoed, tot de dood ons scheidt en zelfs daarna!”