Op mijn nachtkastje glimt hij me tegemoet. De kraamhulp, het nieuwe boek van Esther Verhoef. Ik lees graag, maar nu ligt deze pil al vier dagen onaangeroerd op mijn nachtkastje. Iets houdt me tegen. Toch maar weer de achterflap lezen… Een zware bevalling, levensgevaarlijke psychopate en een jong, kwetsbare gezin. Deze steekwoorden blijven hangen. Net als de tekst: Esther Verhoefs engste thriller ooit.

Het doet me denken aan mijn eigen kraamhulp. Ze was lief, kletste veel en ik kon bij haar met al mijn vragen terecht. Pas na haar vertrek, begon het te dagen dat haar inbreng eigenlijk bijzonder matig is geweest. Die enkele keer dat ik beneden kwam, trof ik haar vaak lezend op de bank aan. Of at ze van MIJN filet american. Op dag drie moest ik haar vragen of ze alsjeblieft mijn beddengoed wilde verschonen. Kleine ergernissen die in het niets vielen bij het feit dat ze haar belangrijkste taak – in mijn ogen tenminste – het aanleggen van de baby aan de borst niet goed wist uit te voeren. Het voeden ging moeizaam en deed zo veel pijn. Mijn vermoeden dat ik spruw had (wat ook zo was!) veegde ze van de hand. Dankzij de hulp van een lactatiekundige kreeg ik weer lol in het voeden en verdwenen de klachten.

Hierdoor bewaar ik weinig goede herinneringen aan mijn kraamhulp. Ik weet haar naam niet eens meer… Maar ik betwijfel of dat de reden is, dat ik het boek niet durf te lezen. Ik vrees dat het te confronterend is. Een zware bevalling: check! Maar vooral het idee dat de kraamhulp waar je in die eerste dagen na de bevalling zo afhankelijk van bent, een levensgevaarlijke psychopate is, staat me tegen. Ik kan me goed voorstellen dat dit Verhoefs engste thriller is. Alleen het idee al, geeft me kippenvel. Vroeger, voordat ik moeder was, had ik het boek ongetwijfeld met veel plezier gelezen. Nu lees ik voor het slapengaan vaak maar een paar bladzijden – puur om even helemaal tot rust te komen. Ik heb zo’n vermoeden dat ik dat bij dit boek wel kan vergeten.

Heb jij dit boek al gelezen?

Toen Linda van der Heide, 36, haar ouders en zusje vertelde dat ze zwanger was, vielen ze bijna van hun stoel van verbazing. Kinderen waren namelijk niet zo haar ding: ze vond ze vooral vervelend en luidruchtig. Inmiddels is ze de trotse moeder van een zoon. Hij is alweer tweeëneenhalf, maar nog dagelijks word Linda door het moederschap verrast.
Meer lezen over Linda en haar leven als mommy? Check haar blog mamawatdoejenou.nl