Lieve Angel,

Toen jij je na 27 weken zwangerschap aandiende stond mijn wereldje zoals ik het kende stil. Het was voor jou nog lang geen tijd om ter wereld te komen maar helaas werkte mijn lichaam niet mee. Mijn baarmoeder kon het niet langer volhouden en vond het wel mooi geweest. Artsen konden niet meer dan de bevalling in goede banen leiden en een team van gespecialiseerde artsen stonden paraat om je op te vangen. Jouw bevalling was absoluut de zwaarste van al mijn bevallingen. Niet zozeer omdat het een zware bevalling was, maar puur omdat ik er niet aan toe wilde en kon geven, onbewust wilde ik voorkomen dat jij zo vroeg geboren zou worden. Maar helaas. Waar je broers en zusjes met hun hoofd werden geboren werd jij in een stuitligging, dus eerst met je benen, geboren. Dat geeft eigenlijk ook meteen aan hoe koppig jij bent.

Mijn hart stond stil toen jij ‘levenloos’ ter wereld kwam. Je ademde niet en bewoog niet, er was geen teken van leven in je mini-lichaampje. Je kleine lichaampje en alle organen waren lang niet volgroeid en we vreesden allemaal het ergste. Tijd om jou aan papa en mij te tonen was er niet, je werd haastig de kamer uit geracet. De artsen waren lang met je bezig maar gaven het gelukkig niet op en na vele pogingen kregen ze een hartslag. Weken heb je aan de beademingsapparaat gelegen en je liet iedereen, inclusief mij, versteld staan. Artsen gaven je weinig kans op overleven en mocht je in leven blijven dan zou je veelvoudig gehandicapt zijn.

Je groeide op als een vrolijke jongen en qua ontwikkeling liet je monden open vallen. Geen enkele arts die jouw geschiedenis kende had dit verwacht. Geen lichamelijke of geestelijke beperking maar een sterke jongen met een goede motoriek. Waar artsen voorspeld hadden dat je op z’n minst hersenschade zou overhouden was er niets van terug te zien.

Jaren heb je onder controle gelopen want met zo’n start wilden artsen je vanzelfsprekend blijven volgen. Ook dit traject hebben we positief kunnen afsluiten. In de loop der jaren ontwikkelde je het stotteren. Hier heb je veel mee geworsteld maar gelukkig ziet het er nu naar uit dat je het redelijk onder controle hebt.

Op school gaat het helaas niet zo als het zou moeten. Je zit namelijk niet op het niveau waar je zou moeten zitten. Groep drie heb je over moeten doen maar heel veel baten heeft het niet geleverd. Na de zomervakantie mag je het wel in groep vijf proberen en dan hopen dat het goed zal gaan.

Als jouw moeder bekijk ik de dingen anders. Waar de school zich zorgen maakt om je leerniveau ben ik dankbaar dat je in leven bent en verder goed functioneert. Want als dit het gevolg van jouw wonderbare levensstart is, dan omarm ik het met beide handen met liefde. Tuurlijk had ik ook gewild dat het op school beter ging maar mijn lieve zoon, ik ben God dankbaar dat je überhaupt in ons leven bent. Als het qua leren niet goed gaat zijn er altijd andere mogelijkheden. Het is niet het einde van de wereld.

School heeft aangegeven een intelligentietest bij jou te willen doen, maar zonder de toestemming van jouw vader en mij is dit niet mogelijk. Papa heeft aangegeven altijd achter mijn besluit te zullen staan. Ik moet zeggen dat zo’n test voor mij niet veel uitmaakt. Een test kan mijn liefde voor jou niet veranderen, dat kan niets of niemand!

Ondanks dat jouw leerniveau niet op peil is geloof ik in jou en in jouw kunnen. Ik weet dat je jouw doel in het leven zult vinden en waarmaken. Geen enkele intelligentietest zal hier ooit verandering in brengen.

Wat de toekomst ook voor jou mogen brengen, onthoud dat je de kracht hebt deze te overwinnen. Al vanaf het prille begin heb je getoond over een sterke wilskracht en vechtlust te beschikken. Verlies dit niet en blijf voor jezelf vechten. Ik zal aan de andere kant zeker altijd voor je blijven vechten ook als dit mijn laatste energie moet kosten. Ik houd met al mijn hart van je en jij bent voor altijd mijn Angel!