Huishoudelijke taken en ik gaan niet samen, en ik moet zeggen dat ik er ook geen kei in ben. Ik doe mijn best, daar niet van, en oppervlakkig schoonmaken is zeker geen issue. Rondslingerende rommel wordt op de lopende band opgeruimd, zichtbare kasten worden geregeld van stof ontdaan en een dagje niet geveegd is praktisch een dagje niet geleefd. Maar wanneer het neerkomt op de echte schoonmaakkarweitjes zoals het schoonpoetsen van diverse ruimtes dan stijgt mijn afkeer naar een ongekende hoogte.

Plezier in het schoonmaken heb ik dus absoluut niet, en dat is nog heel zacht uitgedrukt. In mijn optiek zijn huishoudelijke taken karweitjes waar je niet aan ontkomt tenzij je een vieze en onhygiënische ruimte niet storend vindt of simpelweg een goedgevulde portemonnee hebt en voor een huishoudelijke hulp kiest. Ik kan slecht tegen troep en vuil en in een varkensstal zal ik slecht functioneren, dat wordt het dus niet. Een hulp in de huishouding zou, naast de financiële aspecten, door de gedachte dat er een onbekende door mijn persoonlijke spullen gaat, bij mij simpelweg voor hartkloppingen zorgen en daar schieten we dus ook niets mee op. Daarnaast zou ik denk ik dan zo’n type zijn dat alvorens de hulp arriveert zelf alles nagaat en her en der dingen schoonpoetst om zo onze troep en vuil te minimaliseren. Zie je dat al voor je?

Met dit alles in gedachte probeer ik alle huishoudelijke werkzaamheden ondanks al mijn lichamelijke klachten zo goed als mogelijk uit te voeren. Dat wil zeggen: met uitzondering van slechts één taak en wellicht een van de lichtste karweitjes die vreemd genoeg door velen als de meest vervelende huishoudelijke klusje bekroond wordt. En ook ik behoor tot deze groep mensen. Strijken en ik zijn net als water en vuur en daar valt niet mee te mengen. Het zijn tegenpolen van elkaar en ze zullen nooit maar dan ook echt nooit vriendjes worden. Dit is al zolang ik me kan heugen zo en ik moet zeggen dat ik ook niet van plan ben hier ooit verandering in te brengen.

Vele huishoudelijke taken worden met enige tegenzin volbracht maar als het om strijken gaat valt er geen compromis te sluiten. Ook manlief weet en accepteert dit van mij en steekt zijn handen uit de mouwen om zijn kleren te strijken. En de zeer weinige keren dat een kledingstuk van mij echt gestreken moet worden baal ik als een stekker en heb ik er ondeugende dingen voor over om manlief zover te krijgen dat hij voor mij aan de slag gaat.

Strijken vind ik een rotkarwei en ik moet er niet aan denken om naast de vele wasbeurten die een huishouden van zeven personen produceert en waar ik vele uren aan kwijt ben, om het wasgoed ook nog eens te gaan strijken. De hoge berg wasgoed neemt veel tijd in beslag, denk maar aan het verzamelen van alle vuile wasgoed, het sorteren ervan, wassen, ophangen om te drogen en ten slotte opvouwen en opbergen. Als ik hiertussen nog eens moet gaan strijken kom ik aan niets anders toe en dat gaat er bij mij niet in.

De noodzaak van strijken zie ik overigens wel in want met ongestreken kreukelvol kleding rondlopen kan echt niet. Maar hier kun je, naar mijn mening, makkelijk omheen werken en daar schijn ik in de loop van de jaren dus een talent voor ontwikkeld te hebben. Daarnaast zijn er anno nu diverse stoffen die niet makkelijk kreukelen of zelfs helemaal niet. En dit neemt de noodzaak van strijken grotendeels af. Na het wassen laten drogen, ophangen en klaar is Kees.

Mijn leven als thuiswerkende mama van vijf kinderen is, al zeg ik het zelf, druk en hectisch zoals het nu is en laat nou zoiets essentieels als strijken nog meer roet in het eten gooien. Ik pas! Strijken is naar mijn inzicht het vervelendste huishoudelijke klusje dat er bestaat en ik kies er simpelweg voor om mijn handen daar niet aan te verbranden!

Hoe zit dat bij jouw?

Nicky, trotse moeder van vijf kinderen en hoofdredacteur en blogger bij Mommyonline.nl en Beautytopia.nl. Een thirty-something watervrouw (lees: waterman), een ware nail-addict en kan van lekker vrouwelijke geuren maar niet genoeg krijgen.