Kraamverzorgende Columns by Corine Langeveld - Het is vrijdag , overdag ben ik gewoon aan het werk. Het is al een paar dagen erg druk, dus heb ik twee gezinnen op één dag. Dat is dus twee keer een baby’tje wegen, temperaturen en alle andere controles die daarbij horen. Ook doe je met twee gezinnen bij twee moeders de medische controles. En moeten er twee huishoudens doorgaan. Dus twee badkamers en toiletten schoonmaken, fruit klaarmaken, visite verzorgen etc. Op zulke drukke dagen ben ik als kraamverzorgster soms best wel moe. Gelukkig was er ’s middags om 17 uur weinig file vanuit Amsterdam terug naar mijn woonplaats. Nederland moest voetballen. Maar de werkdag zou nog lang niet voorbij blijken te zijn, Wegens ziekte had ik de wacht (partuswacht/pa in vaktermen) van een collega overgenomen. Meestal zit je de hele avond en nacht naast de telefoon en gebeurt er niks. Maar deze hete zomeravond (het was overdag 30 graden geweest en ’s avonds nog steeds 28 graden) bleef de telefoon niet stil. Rond 21:00 uur gaat mijn GSM, het is de achterwacht. “Corine, ik heb een bevalling voor je”. Gelukkig in mijn woonplaats, want de aanstaande moeder had al volledige ontsluiting. Ze was al aan het persen. Dus ik heb heel snel mijn werkkleding aan gedaan en de auto in. De verloskundige had samen met de aanstaande oma alle spulletjes al klaar gezet. Het slaapkamer-raam stond op een kiertje en de ventilatoren stonden vol te blazen. Nadat ik me aan iedereen voorgesteld had, ging ik kijken waar alles stond. Koude washandjes en glazen en flesjes water gepakt zodat we allemaal voldoende vocht binnen zouden krijgen. Voor de aanstaande moeder was het heel erg zwaar. Om op zo’n warme dag voor de eerste keer in je leven te proberen om je eigen kindje uit je lichaam te moeten persen. We hebben met z’n allen flink staan aanmoedigen en na anderhalf uur persen mocht ze om een paar minuten voor half 11 eindelijk haar prachtige dochter in haar armen houden. Om er voor te zorgen dat het nieuwe kleine wondertje het niet koud zou krijgen, waren de ventilatoren al een tijdje uitgezet. Maar werken in zulke tropische omstandigheden valt niet mee. We hebben alle tien de vingertjes en teentjes geteld en het gewicht genoteerd. Ook hebben we de kersverse moeder ook iets te eten gegeven. Daarna kon ze lekker gaan douchen en na het douchen bijkomen in een schoon bed. En terwijl mamma lekker lag te genieten en bij te komen in haar bed, zat ik onder het genot van een glas ijskoud water in de tuin bij een kaarsje alle gebeurtenissen van de bevalling en de eerste tijd daarna op de schrijven. Nog een keer temperaturen en controleren en toen kon het kleine meisje bij mamma aan de borst. Na de uitleg voor de nacht, kon ik de achterwacht gaan bellen en doorgeven dat er een meisje geboren was. Het was in de tussentijd ruim na middernacht en ook ik wilde gaan slapen. Eenmaal thuis snel wat gedronken en naar bed, maar slapen kon ik niet. De warmte en de gebeurtenissen van de avond hielden me wakker. Dus een uurtje later weer uit bed en maar weer wat gedronken en wat fruit gegeten en terug naar bed. Ineens was het vijf uur. De telefoon gaat alweer om een nieuwe bevalling te melden. Deze keer met een nieuwe collega die al een aantal jaar uit het vak van kraamverzorgster was en nu weer opnieuw begint. Gelukkig had de verloskundige al met vijf centimeter ontsluiting gebeld, dus konden we terwijl we een prachtige zonsopkomst hadden door de polder naar Zeewolde. Eenmaal daar aangekomen heb ik samen met mijn collega alles in orde gemaakt. In de tussentijd waren de vliezen gebroken en was er volledige ontsluiting. Maar het kindje lag niet helemaal lekker met zijn hoofdje voor de uitgang en dus na een tijdje zijligging en even hangen naast het bed, had de aanstaande moeder goede persdrang en mocht er echt gewerkt gaan worden. En na 3 hele mooie krachtige persweeën werd er om half 7 een prachtige jongen geboren. En dan zou je denken als ook daar alles loopt en nu naar huis en naar bed, maar helaas zo werkt het niet in de kraamzorg. Tot half 1 ’s middags in dit gezinnetje gebleven samen met mijn collega, en daarna samen naar het gezin in onze woonplaats. Waarna we ook daar nog vier uur hebben gewerkt, gelukkig samen waardoor het allemaal minder vermoeiend was. Om 17 uur was een lange, hete warme werkdag voorbij, in 33 uur tijd heb ik bijna 28 uur gewerkt. Thuis plof ik neer, eet en drink wat met man en kinderen. Waarna ik een hele tijd in bad lig te bubbelen waarna ik voldaan mijn bed in duik. En in één ruk doorslaap tot de volgende dag. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
jah jah en dan denken sommige mensen nog dat we het makkelijk hebben in de zorg. Maar toch denk ik dat we de mooiste baan hebben die we ons maar kunnen wensen. Zelf werk ik niet in de kraam omdat het te onvoorspelbaar is maar zou het wel graag willen doen. Werk nu de nachten en weer dus altijd waar ik aan toe ben. Heerlijk vindt ik dat! Maar als ik zo lees wat je allemaal doet ben ik stiekem wel een beetje jaloers hoor. Weet van mijn moeder hoe het allemaal is, en zeker hoe het allemaal was. En helaas moeten jullie steeds meer nevenactiviteiten doen en is er niet meer alleen de zorg voor mama en kind. En de uurtjes zijn ook veel te weinig om de kersverse ouders te ondersteunen. En als ik dan lees dat jij zoveel heen en weer moet vliegen ben ik toch wel weer blij met mijn nachtelijke uurtjes en daarna kan ik voor een aantal uur lekker mijn bedje in kruipen wetende dat ik niet gebeld ga worden! Maar petje af voor je hoor! Geniet lekker van alle babys en bevallingen om je heen, je heb een wereldberoep!
Jeetje, ik wist niet dat je ook zulke dagen kon hebben als kraamverzorgster! Om eerlijk te zijn heb ik daar nooit over nagedacht! Voor mij was het niet meer dan logisch dat de kraamverzorgster er was toen ik uit het ziekenhuis kwam… Ze had het bij mij wel makkelijker, omdat ik mijn kraamtijd bij m’n ouders thuis ben geweest, dus ze hoefde geen huishoudelijke taken te doen. Ze kwam echt alleen voor mij en m’n dochter. Maar nu ik jouw verhaal zo lees, merk ik dat ik me goed vergist heb in dat beroep! Mocht ik ooit nog een kindje krijgen, zal ik me dit zeker herinneren en ik kan alleen maar zeggen dat ik nu een heel groot respect wil geven voor alle vrouwen die dit beroep uitoefenen!