Toen ik jaren geleden voor het eerst kennis ging maken met mijn schoonouders, werd ik ontvangen in een warme liefdevolle omgeving. Direct kreeg ik het gevoel dat ik welkom was en werd ik gezien als volwaardig lid van de familie. Dat was niet alleen bij hun, dat was bij de gehele familie het geval. Inmiddels ben ik bijna 15 jaar een deel van die familie en dat gevoel is nooit verdwenen. Zelden heb ik zo’n hechte familie mee gemaakt, waar ruimte is voor afstand, maar ook voor intimiteit. Iedereen is altijd welkom, stoelen worden aangeschoven, koffie wordt ingeschonken en eten voorgeschoteld.

Afgelopen week was dan ook erg emotioneel; opa is overleden. Lieve opa, grappige opa, zorgzame opa. Bijna 64 jaar getrouwd met oma, die helaas reeds jaren in een verpleeghuis zit, wegens dementie. Maar ondanks dat zag je dat die 2 van elkaar hielden. Oma bleef om hem vragen als hij een dagje niet kwam. Opa maakte zich zorgen als hij een dagje niet kon komen, omdat hij zich niet lekker voelde. Ik zie zelden 2 mensen die al zo lang samen zijn en nog steeds verliefd op elkaar waren.

Oma en opa zijn vlak na de 2^e wereld oorlog met elkaar getrouwd. Ze kregen 4 kinderen die ze op hebben gevoed met veel ruimte in hun harten. Daarmee bedoel ik, dat ze open stonden voor anderen, iedereen was welkom, er kon altijd meer bij. Samen als familie, elkaar helpen daar waar nodig is en waar het kan. Maar ook elkaar ruimte geven om dingen te doen zoals jij dat wilt. Altijd met de wetenschap dat je wordt gesteund en wordt opgevangen. Alle aanhang werd meteen meegezogen in deze sfeer. Net als de kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Mijn schoonouders woonden naast oma en opa, ruim 30 jaar. In het weekend was het daar dan ook meestal een grote zoete inval. Iedereen kwam of bij oma en opa of bij mijn schoonouders. En uiteraard loop je dan ook eens ernaast. En uiteraard werd er altijd een stoel bijgeschoven en kon je mee eten. We hebben heel wat bbq-etjes gehad in de tuin bij oma en opa. Een tuin vol met kabouters, hertjes en andere ongein. Maar oma was er zo blij mee.

Er is me wel eens gevraagd of me dat niet benauwde, zo close te zijn met de familie. En ja, je moet er tegen kunnen. Maar aan de andere kant, is er niemand die het je verplicht. Als je niet komt is het ook goed. Uiteraard vinden ze het leuker dat je wel komt, maar het hoeft niet. Juist die wetenschap, is prettig en voorkomt een verstikkend gevoel. En wat je wel voelt, is de liefde die deze familie uitstraalt naar elkaar en naar anderen.

Afgelopen week is opa dus overleden. Omringd door ons, zijn familie. Met elkaar, gezamenlijk hebben we de uitvaart geregeld. Met ruimte voor ieders inbreng. Iemand wilde kaarsjes aansteken bij het begin, dan werd dat geregeld. Net als de bloemen, de speeches, muziek en de rouwkaart. Een kaart die ik gelukkig mocht ontwerpen, waardoor het onze kaart is geworden. Onze kaart voor opa. Er werd gehuild, gelachen, getroost en veel gegeten. Allemaal bij mijn schoonouders in huis, en regelmatig waren we dan ook in het huis van opa. We roken zijn geur, zagen zijn aantekeningen in het schriftje (zoveel gulden besteedt bij de aldi, zoveel bij de jumbo, pensioen ontvangen in de knip J), maar ook zijn vele gereedschappen in alle lades van het huis. (tot grote ergernis van oma altijd: overal ligt gereedschap)

Het huis is nog niet opgeruimd. Dat zal nog moeten gebeuren na de crematie. Het zal zwaar en emotioneel worden. Omdat we weten dat hiermee een tijdperk wordt afgesloten. Een huwelijk van 64 jaar wordt bruut afgebroken. Een vader is niet meer. Geen gevouwen origami kraanvogeltjes meer op alle feesten en partijen gevouwen door opa. Geen zakdoek gevouwen tot muisje die dan uit zijn handen sprong om de achterkleinkinderen te entertainen. Geen grapjes, geen petten tot ver over de oren. Geen poeleke meer voor oma! Zijn poeleke.

We zullen hem heel erg missen. Maar ik weet ook dat hij nog lang zal doorleven in onze herinneringen. Want opa hoort nou eenmaal bij de familie. Net als zijn grapjes en uitdrukkingen.

Dag opa, rust zacht.

We love you very much, ook zonder muts.