Het is tegenwoordig een van de eerste vragen die gesteld worden na ‘gefeliciteerd’ en ‘hoe voel je je?’:
‘Willen jullie weten wat het wordt?’
Nee, wij willen niet weten wat het wordt! Het maakt ons namelijk niet uit. En dat is niet omdat we er van beide al eentje hebben, maar omdat het ons gewoon echt niet uitmaakt of het nu een jongen of een meisje wordt. Je wilt graag een kindje. En als je dan in verwachting bent en je wens uitkomt ben je daar natuurlijk alleen al hartstikke blij mee. Natuurlijk zijn we wel nieuwsgierig en hebben we ons eigen gevoel erbij. Maar om het 20 weken voor de geboorte al te weten te komen, dat hoeft voor ons niet.

Wij hebben het bij de andere twee ook niet van tevoren geweten. Wel was het uiteindelijk te merken dat mijn gevoel de eerste keer goed was. Ik voelde namelijk al heel snel dat het een meisje zou worden. En de tweede keer was de verrassing heel groot toen het een jongetje bleek te zijn. Ik had er namelijk helemaal geen duidelijk gevoel over. Ik had al die maanden gezegd dat de baby er zelf nog niet uit was.
Ook nu met de derde zwangerschap zegt mijn gevoel iets heel duidelijks en natuurlijk zijn wij heel benieuwd of dat gevoel wederom juist is. Maar we laten ons in het ongewisse en wachten nog mooi al die weken af.

‘Het is zo makkelijk, je kunt je beter voorbereiden’ (waarom dan?). ‘Je kunt dingen vooraf beter aanschaffen. Het is gemakkelijker om een naam te kiezen’. Dat zijn een aantal redenen die we de afgelopen jaren vaak gehoord hebben. Maar ook dat doet ons niet veranderen van keuze.

Ik heb dit keer eerlijk gezegd wel getwijfeld hoor. Mede doordat de meningen hier onder de kinderen nogal verdeeld zijn. Zus wil een zusje en broer wil een broertje. Natuurlijk is het voor hen makkelijker het vooraf al te weten. Kunnen ze zich er beter op voorbereiden. Maar toch kiezen we ervoor het niet te willen weten. Afwachten dus!

Wisten jullie het wel? En wat was de reden om het wel of niet te willen weten?