Zijn invloed, hij was het kwijt. Zijn laatste houvast was haar angst voor de publieke opinie. Daarom was hij meteen al haar vrienden langs gegaan toen het hoge woord eruit was en ze hem had gezegd van hem te willen scheiden. Als hij haar vrienden en familie maar zover kon krijgen dat ze aan zijn kant stonden, dan zou ze wel anders piepen. Maar in tegenstelling tot wat hij gedacht had, had ze geen enkele moeite gedaan om haar vrienden van haar gelijk te overtuigen. Zelfs bij haar eigen familie had ze hem gewoon zijn verhaal laten doen zonder zich te verdedigen. Oh ja, hij had iedereen zover dat ze zijn verhaal geloofden, zijn toneelspel was dan ook ijzersterk. Hij had huilend verteld dat hij het zo graag anders had gezien, dat het allemaal niet zijn idee was, dat hij nog steeds van haar hield en de hele dag aan niks anders kon denken. Het had gewerkt, zelfs haar beste vrienden trapten erin.

Maar leugens ophangen bleek nog niet zo simpel als het geleken had. Het was lastig om steeds te moeten nadenken welke leugen hij waar had verteld. Daarnaast had hij ook leugens verteld die inmiddels in zijn nadeel waren gaan werken. Hij had beloftes gedaan die hij niet na kon of wilde komen en al was hij er doorgaans mee weg gekomen, bij sommigen was hij door de mand gevallen.

Een aantal van haar vrienden en zelfs familieleden had hij dan wel zover dat ze haar hadden laten vallen als een baksteen maar wat moest hij daar eigenlijk mee? Het was hem te doen geweest om het effect wat het op haar zou hebben als haar vrienden en familie haar zouden afvallen. Maar ze was er rustig en nonchalant onder gebleven, het leek haast alsof ze blij was er vanaf te zijn. Ze had geen enkele actie ondernomen om haar vrienden of familie te overtuigen van haar gelijk en zijn leugens. Ze had het er gewoon bij gelaten en nou had hij er een paar vrienden bij aan wie hij totaal geen waarde hechtte.

Nee ze was hem niet achterna gesneld om zijn verhaal onderuit te halen. Ze had het veel grootser aangepakt. Ze had hem de grootste rotstreek geleverd die ze maar leveren kon. Ze had in haar columns een boekje open gedaan over hun relatie. Ze had dingen naar buiten gebracht waarvan hij had gedacht dat ze, ze nooit openbaar zou maken. Hij was er vanuit gegaan dat ze dat niet zou durven omdat mensen haar erom zouden veroordelen. Maar ze leek zich niks aan te trekken van de mening van anderen. In tegenstelling tot vroeger, leek ze lak te hebben aan de publieke opinie. Ze had alles, ook de meest intieme zaken, gedeeld met haar lezers. Zelfs zijn wanprestaties in bed hadden de revue gepasseerd en hij schaamde zich kapot.

En nou? Ja, ze kotsten haar dan misschien wel uit omdat ze een boekje had open gedaan maar wat had hij daaraan als dat haar totaal koud leek te laten. Zij was dan misschien wel de bitch in de ogen van velen maar hij stond ondertussen te boek als die jongen van vijf minuten pompen en spuiten. Hoe kon ze zo gemeen zijn, hij had nooit gedacht dat ze zover zou gaan, die bitch! Ze kon dan wel een “gezondheidsverklaring” op zak hebben van een psycholoog maar hij had gewoon gelijk gehad en in zijn recht gestaan, al die keren dat hij haar had toegebeten dat ze hartstikke ziek in haar hoofd was en hoognodig hulp moest gaan zoeken… Maar ja, wat had hij achteraf aan dat gelijk?

Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven.