Afgelopen jaar rond deze tijd is mijn lieve opa overleden. Hij wou graag naar zijn vrouw toe en ging dus met een gerust hart die lange reis maken. Nu nog net geen jaar later is mijn oudste tante ook vertrokken naar haar vader en moeder. Mijn tante was ziek. Had borstkanker en een hersentumor. Medicatie wilde ze niet, en eigenlijk zou dit ook niet meer helpen. Ze was al te ver heen om het zo maar te zeggen. Wel had ze nog één wens en dat was om de verjaardagen van haar kleinkinderen nog mee te maken. Dit hield in dat ze nog drie maanden zou moeten leven. En dat is haar gelukt. Zelfs nog wel wat langer. Helaas heeft ze nooit naar de verjaardag toe kunnen gaan. Ze was zelf al niet meer goed genoeg en daarbij kwam dat haar kleinkinderen te jong zijn om om te gaan met de ziekte van oma en hier dus niets van snappen. Ze vonden het eerder eng. Heel erg zielig.
Afgelopen week zijn wij met zijn allen naar het hospice gegaan om afscheid te nemen van onze tante. We zijn er voor ons zelf heen gegaan want tante heeft niet eens doorgehad dat we er allemaal waren. Ze was al te ver heen. Ze kreeg op dat moment medicatie die ervoor moest zorgen dat ze in slaap zou vallen en niet meer wakker zou worden. Helaas heeft het nog zes uur geduurd voor dit medicijn zijn werk kon doen. Om 22.00 u is ze dus in slaap gevallen. Gisternacht is ze uiteindelijk gestopt met ademen in het bijzijn van haar lieve zoon, oudste en jongste zus. Een mooie gedachte…

Mijn tante staat vooral in mijn geheugen als de tante die van gezelligheid hield, altijd netjes voor de dag kwam en zich niet zomaar liet kisten. Ze wist tot op het eind niet van opgeven.
Mijn tante heeft vroeger heel lang in het buurthuis gewoond en daar was altijd jaarlijks een vogelshow. Ik weet nog zo goed dat ze vertelde dat er vogeltjes dood waren gegaan omdat ze geen eten meer hadden. Ze was er echter van overtuigd dat ze nog voer hadden. Mijn tante als NIET vogelkenner wist niet dat ze dopjes overhielden en dan de nootjes enz. eruit aten. De bakjes zaten dus vol met omhulseltjes… Arme vogeltjes… Maar ook arme tante, want wat voelde ze zich schuldig.
Tante, geeft u opa een dikke Koes van mij, we missen u! Veel plezier met het bijkletsen met Oma, uw mama. Jullie hebben elkaar zooooveel te vertellen! Liefs Cindy