Op het punt om door te slaan naar de 40 en de 30 achter me te laten, besef ik dat ik een laatbloeier ben. Maar beter laat dan nooit en omdat ik ook de keerzijde ken, geniet ik optimaal van mijn leven hier en nu. Ik heb nogal wat stunts uitgehaald, rare uitspattingen gehad en ontelbaar vaak mijn hoofd gestoten. Allemaal met eigenlijk maar één doel, goedkeuring krijgen van voornamelijk mensen van wie ik nu weet dat ze me niet goed genoeg zouden vinden al was ik perfect. Maar juist om daar vrede mee te hebben, vrede te hebben met het feit dat mensen me een trut, een kreng, een egoïst of weet ik wat voor negatiefs vinden, heeft enorm bevrijdend gewerkt. Ik weet nog goed, de opluchting die ik voelde toen ik me erbij neerlegde dat mijn huwelijk slecht en mislukt was en besloot om het erbij te laten. Ik had nog niet eens besloten te gaan scheiden maar mezelf goedkeuring geven om het te laten zoals het was, voelde heerlijk.

Bijna 40 en al klinkt dat behoorlijk oud, ik moet er niet aan denken om weer 16 te zijn. Ik ben zo blij dat ik al de lessen in de tussenliggende jaren geleerd heb en vooral achter de rug. Ik heb er lang over gedaan, ik ben een hardleers type maar ben wel enorm gegroeid in die jaren. Wilde ik voorheen nog door iedereen aardig gevonden worden, inmiddels vind ik het best als mensen me niet mogen of mijn manier van leven afkeuren. Ik ga niet meer mijn best doen om in iemands leven te passen of aansluiting te vinden of goedkeuring. Ik ben wie ik ben, ik doe wat ik doe en iedereen is vrij om daar een mening over te hebben. Ik ga hun bevindingen niet ontkennen of afkeuren, integendeel. Ik laat ze hooguit weten dat ik het jammer vind dat ze het zo zien. Ik neem het ze niet kwalijk, ik neem een beetje afstand en soms afscheid.

Bijna 40 en met de volle overtuiging dat de beste helft nog moet komen, heb ik er zin in om ouder te worden. Ik ben allang geen 16 en ook geen 20 meer maar zo voel ik me regelmatig wel. 20 maar dan de gelukkige versie met de kennis van nu. 40 jaar ervaring met een rugzak vol geleerde lessen en gereedschap maar nog steeds in de pubertijd en rebelser dan ooit. Kom maar op, laat de jaren maar komen, deze bijna 40er heeft nog het nodige in te halen. Ik ben er klaar voor en heb er zin in.

Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven.