Rachel IJzendoorn (29) woont samen met haar man Martin (32) in Ede op de prachtige Veluwe. Ze zijn 8 jaar samen waarvan bijna 3 jaar getrouwd. Nu bijna Papa en Mama van een tweeling. Twee meisjes. Vandaag deelt ze hoe het is om Mama te worden van een tweeling en hoe de zwangerschap tot nu toe gaat.

Daar is ie dan de tweede streep
Zaterdagochtend ergens begin Maart en wat waren wij zenuwachtig. De test die ons leven voor altijd zou kunnen veranderen. Ik was al meer dan een week ziek, griep dacht ik maar niets was daar van waar. Mijn man vond dat ik toch maar eens een zwangerschapstest moest doen. Ik ben namelijk al een paar dagen overtijd.

“Jemig!” dacht ik. “Hoe vaak hebben wij dat wel niet gedaan? De uitslag is toch altijd negatief.”
Ik ben gewoon ziek, maar omdat ik overtijd ben doen we morgen wel een test, en die morgen werd een overmorgen en zo rekte ik het nog verder naar de dag daarna. Die tweede streep is een Hoax, die bestaat niet…

Ik had netjes in een potje geplast en manlief zou de test doen. Ik ging een beetje opruimen in huis, want die test is toch negatief. Tot dat manlief binnen 20 seconden riep: “HIJ IS POSITIEF!” Waarop ik reageerde; “Ah jammer nou, gooi maar weg, misschien de volgende keer beter.” “NEE, hij is positief.” “WAT!” riep ik en dat is alles wat ik nog kon zeggen. Daar stonden we dan samen te lachen en te huilen van blijdschap. “Hij is positief lieverd, wij worden papa en mama.” Onze wereld stond die zaterdagochtend op zijn kop. “Wat een bijzonder gevoel en wat mooi!” riepen we steeds, maar ook, “is het echt waar?” We deden er nog 1, om het te checken. En ja hoor binnen 15 seconden was daar weer die tweede streep. Het is echt zo, wij konden het niet geloven. Is het dan eindelijk zover?

Het moment van de echo was daar. Super nerveus waren we. Ik ging liggen en kreeg een inwendige echo omdat het nog te klein was voor een buik echo. De leerling die mij hielp zei: “Kijk een kloppend hartje.” Pffff wat waren wij opgelucht.  Zo te zien bent u 8 weken en 1 dag zwanger. Ik zag een kleine pinda, onze pinda. Het gevoel wat ik van binnen had kan ik alleen beschrijven als “Ik ben verliefd.” Nog nooit zo’n gevoel gehad. Toen zag ik manlief in mijn ooghoek heel erg verschrikt kijken, hij werd zelfs wit. Ik zeg: “wat is er nou?”  Hij zei: “Kijk maar goed!” en mits ik weer kijk zag ik het. Wow, het eerste wat ik zei is….Het zijn er twee hé, ja zei de dokter die erbij zat: “Het zijn er twee, het is echt een tweeling.” Ik heb liggen huilen en lachen tegelijk. Allebei de hartjes deden kloppen en ze deden het goed, twee kleine pinda’s.

Tijdens mijn eerste en de belangrijkste weken van de zwangerschap was de WC mijn beste vriend.  Ik had geen zin in eten en ik sliep heel veel. De ochtend misselijkheid was 24 uur per dag aanwezig. Geen idee waarom ze het zo noemen. Ook bleef dat griep gevoel en keek ik dus erg uit naar het tweede trimester.
Op een bloeding na in het begin van het tweede trimester, om precies te zijn met 14 weken, ging het tweede trimester eigenlijk goed, langzaam voelde ik mij een stuk beter en had ik meer energie dan in het eerste trimester. De bloeding was erg schrikken en even dachten we dat het mis zou zijn met de baby’s of met 1 van de baby’s. Maar gelukkig was alles goed met ze en waren ze gezond. Wat een opluchting. Met rust, dus ook stoppen met werken ging ik het tweede deel van mijn zwangerschap in. De babykamer hadden we zo gekocht we wisten precies wat we wilden, mooi vonden en dat we aan de gang wilden, we hadden er erg veel zin in.
Ik kon en mocht niet helpen, dus mijn man heeft veel zelf moeten doen met hulp van mijn vader. Maar het resultaat mag er zeker zijn en wat zijn we trots en blij met hoe het geworden is.

Met de 20 weken echo kwamen we erachter dat we twee meisjes krijgen, wat een geluk en wat bijzonder. Zo leuk, twee meiden. Maar eerlijk gezegd, het cliché: “Als het maar gezond is” is het belangrijkste. Ik geniet van het getrappel in mijn buik, alle bewegingen en ook nu ik bijna op het eind ben geniet ik nog steeds van het zwanger zijn. Soms is het even zwaar, maar ik mag zeker niet klagen. Ik zou het allemaal zo weer overnieuw doen, echt waar. Ik heb dus ook echt genoten van alles tijdens mijn zwangerschap. Het gaat erg goed met de twee meiden en dat is het belangrijkste, ondanks mijn klachten en kwalen die nu toch echt de overhand nemen ben ik trots op mezelf, vind ik het zo bijzonder zwanger te mogen zijn en dan al helemaal van een tweeling. Ik ben ook trots op mijn man en blij dat hij mij zo goed helpt. Hierdoor ben ik nog meer van hem gaan houden.

We kijken erg uit naar de dag dat ze geboren worden, het zal de mooiste dag in ons leven zijn!
Dat weet ik zeker.

Liefs Rachel