Na mijn review van Me Before You in de vorige Movie Sunday kreeg ik uit diverse hoeken de tip om ook maar eens naar The Fault in Our Stars te kijken. Velen vonden het ‘gek’ dat ik deze film nog niet had gezien want ‘het is toch echt een film voor mij’. Ik heb er, sinds de film in 2014 uitkwam, veel over gehoord en gelezen maar de drang om er echt naar te kijken had ik niet. Misschien wel omdat het zo gehypet was, maar goed…. The Fault in Our Stars heb ik dus niet gezien, (The Peper Town trouwens wel) dat wil zeggen tot afgelopen zaterdagavond.

De film The Fault in Our Stars is een boekverfilming van de gelijknamige bestseller van John Green. In tegenstelling tot velen heb ik het boek niet gelezen. Ik moet zeggen dat ik niet het type ben dat de drang heeft om bij een boekverfilming eerst het boek te lezen alvorens de film te gaan kijken. Omdat ik dan voornamelijk aan het vergelijken ben in hoeverre de film en boek overeenkomen en toch in grote lijnen ook al weet hoe de film verloopt geniet ik er niet volop van. Of dat je het jammer vindt dat bepaalde scenes de verfilming niet gehaald hebben. Nee, ik kijk liever met een blanco hoofd, zonder beïnvloeding, naar een verfilming. Vergelijken van de film en boek kan ik dus helaas niet doen.
Het verhaal

De zestienjarige Hazel Grace Lancaster heeft sinds ze klein is schildklierkanker die naar haar longen uitgezaaid is. Door haar ziekte heeft ze een draagbare zuurstoftank nodig om te kunnen ademhalen. Omdat haar moeder van mening is dat Hazel depressief is legt ze, met versterking van de behandelend arts, druk op haar om praatgroepen bij te wonen. Met tegenzin en dus vooral om haar moeder gelukkig te maken, bezoekt Hazel een praatgroep waar zij de zelfverzekerde Augustus Waters tegenkomt, die een grote angst heeft om vergeten te worden, en bevriend mee raakt. The Fault in Our Stars gaat in grote lijnen over twee jonge kankerpatiënten die elkaar bij een praatgroep ontmoeten en steun in elkaar vinden.

De twee hoofdrolspelers Hazel (Shailene Woodley) en Augustus (Ansel Elgort) kennen we overigens van de Divergent Series als broer en zus.
Mijn mening

The Fault in Our Stars is een romantische dramafilm met een sterke verhaallijn. Het verhaal is ontroerend en meeslepend en weet mij als kijker te raken. En ondanks dat het om een zwaar verhaal gaat lukt het de film je op momenten aan het lachen te krijgen; aan humor was er geen gebrek. Persoonlijk vind ik dit belangrijk, het is fijn dat je als kijker niet de hele film met tranen in je ogen zit te kijken. In een goede drama moet er naar mijn mening ook ruimte zijn voor luchtigheid, gewoon voor kijkers om als het ware op adem te komen. The Fault in Our Stars voldoet hierin ruimschoots aan.

The Fault in Our Stars geeft je als kijker, voor zover ik kan beoordelen, een realistisch beeld van de wereld van kankerpatiënten. Maar daarnaast laat het je ook zien hoe twee erg zieke tieners op eigen wijze met problemen weten om te gaan en ondanks hun ziekte elkaars leven wat meer kleur weten te geven. Het verhaal is met name door de hoofdrolspeler heel oprecht en mooi overgebracht; een heel mooi acteerwerk van Shailene Woodley die we van The Divergent Series kennen.

The Fault in Our Stars is een geweldig drama die een hoop emoties bij jou als kijker oproept. De film laat je niet alleen de oneerlijkheid van het leven zien maar het zet je ook nog eens aan het denken. Naast een traan en een lach laat de film je achter met een mooie boodschap: blijf genieten zolang het kan!

The Fault in Our Stars heeft als voornamelijke doelgroep jongeren maar ook volwassenen kunnen er van genieten. Mocht je de film nog niet gezien hebben is het het kijken zeker waard.

Wie weet ga ik, nu ik eindelijk de film gezien heb, alsnog het boek lezen 🙂