Na de drukte van de vakantie en de bijbehorende gezelligheid met de kinderen, voelt werken tussen mijn zwart en roodbonte vriendinnen toch weer een beetje als thuiskomen. Weer zoals vanouds, blik op oneindig, verstand op nul en door. Geen gezeur over snoep of ijs, geen gekibbel onderling. Mijn bonte vriendinnen gaan niet staan stampvoeten als ze hun zin niet krijgen, hebben geen grote mond en als ze wat uit te vechten hebben onderling dan doen ze dat zonder mij ermee lastig te vallen of elkaar de zwarte Piet toe te spelen. Natuurlijk is het gezellig om de kinderen thuis te hebben maar na een paar weken onafgebroken een paar stuiterballen in huis is werken een welkome afwisseling. Gewoon lekker in het ouderwetse, redelijk voorspelbare dagritme. Weer gewoon onvervalst “boken” en mezelf uitleven op een potstal om die, nadat al de stront en het stro naar de mesthoop is gekruid, met de hogedrukreiniger schoon te spuiten. Mezelf lichamelijk een beetje afmatten zodat ik kan voelen dat ik aan het werk ben geweest als ik ’s middags weer thuis kom.

Natuurlijk is het een beetje dubbel. Na vier weken mijn kinderen bij mij te hebben gehad, zijn ze nu vier weken bij hun vader en dat is best lang. Ik doe wel stoer maar ik mis ze stiekem natuurlijk wel maar ook daarom is het fijn om mijn gedachten te kunnen verzetten en aan het werk te zijn. Even ergens anders op focussen, mijn aandacht richten op andere zaken om zodoende geen tijd te hebben om mijn koters te missen. Het is dan wel geen hooggeschoold werk wat ik doe maar ik moet wel mijn kop en aandacht erbij houden.

Na vier weken heb ik het werken dan ook echt wel gemist. Het was best raar om niet iedere werkdag naar koe te ruiken en de nodige poepspetters achter mijn oren uit te hoeven poetsen. Het eelt was zelfs dermate geslonken op mijn handen dat ik de eerste werkdag een blaar had opgelopen door het werken met de riek. Mijn handen moesten weer even wennen en waren haast op echte vrouwenhandjes gaan lijken. Tja, een paar weken de luxepoes uithangen, daar zitten de nodige risico’s aan vast.

Maar ik heb mijn eerste werkweek er alweer bijna opzitten. Er zit weer gewoon eelt op de plekken waar het hoort en wenselijk is. Ik ruik weer ouderwets naar koe en als ik nu onder de douche vandaan kom voel ik me ook echt schoon en opgefrist. En al mis ik mijn kinderen, zij hebben het bij papa ook gewoon lekker naar hun zin en gaan allerhande leuke, gezellige dingen doen samen. En mama, mama is ook lekker bezig en telt stiekem, terwijl ze lekker bezig is, de dagen één voor één af.

Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven