Als je moeder bent, kom je soms in lastige situaties terecht. Een taak van moeder is immers niet alleen zorgen dat de kinderen iedere morgen hebben ontbeten, met twee woorden spreken, weten dat je links en rechts moet kijken bij het oversteken en zorgen dat de tanden zijn gepoetst voor het naar bed gaan. Nee, de taak van moeder is veelomvattender.
Niet alleen zijn we vanaf de geboorte van ons moederschap gebombardeert tot wandelende agenda, waar dan ook het hele gezin blindelings op vaart. Hoe curieus is deze taak? De hele Nederlandse economie zou spontaan instorten als wij moeders deze taak niet zo getrouw en accuraat zouden uitvoeren. Geen enkele man zou op tijd op zijn werk zijn. Balletjuffen zouden zonder werk zitten, omdat de kinderen niet op komen dagen. Voetbalclubs zouden ledenloos zijn, omdat geen enkel jongetje zijn voetbalschoenen kan vinden. Huiswerk zou nooit meer gemaakt zijn door de pubers, en ze zouden al helemaal geen lessen meer kunnen volgen, omdat de fietsen al maanden met lekke bandjes in de schuur staan en de busabonnementen al jaren zijn verlopen.
Deze door vele mannen onderschatte taak van agenda-beheerder, planner, secretaresse (schat, vergeet je niet dat je morgen om half 9 de kinderen weg moet brengen…), boodschappen-overbrengster (beste juf, onze zoon moet morgen middag naar de tandarts…)en regelneef (als jij nou de oudste naar pianoles brengt, dan pik ik ondertussen de jongste op en kook ik het eten, zodat we daarna ook nog een warme hap hebben)behoort nou eenmaal bij het moederschap, en wij vrouwen vervullen die taak met vlag en wimpel.
Lastiger is echter de rol van moeder die moeilijke begrippen en onderwerpen uitlegt. Dat kan heel feitelijk zijn, zoals onze zoon die op 4 jarige leeftijd ging vragen waarom water doorzichtig is. Toen ik laconiek antwoorde dat dat was omdat het anders geen water was (vond het zelf wel leuk gevonden) viel een afwijkende blik mij ten dele. Dit was niet het gewenste antwoord en zoonlief bleef drammen om het correcte antwoord. Had ik maar vast geweten dat zoonlief erg hoog begaafd is, dan had ik me beter kunnen voorbereiden, maar zo slim was ik dan zelf weer niet. Uiteindelijk heeft hij het er maar bij gelaten en ik vermoed dat hij het zelf heeft opgezocht in een van zijn wetenschappelijke boeken of tijdschriften.
Maar, met dat feitelijke kom je nog wel weg. Ik verwijs nu gewoon naar een van zijn boeken of laat hem het opzoeken op internet. Wat ik veel lastiger vindt zijn de onderwerpen die met het leven te maken hebben. De seksuele voorlichting van onze zoon heb ik fijntjes doorgeschoven naar manlief. Ga jij dat maar uitleggen!, zei ik met een grijns. En ik was blij dat hij dat deed, want wat weet je als moeder nou van dat soort dingen. Nu onze dochter naar de kleuterschool gaat, vind ik dat ik haar ook maar eens moet gaan uitleggen dat er soms mensen zijn die dingen met je willen doen, die niet horen. Die niet mogen. Waar ik haar tegen wil en moet beschermen. Maar god, wat vind ik dat lastig. Hoe leg je aan zo’n lief klein meisje uit, dat er zulke perverse viespeuken op deze aarde rond lopen? En hoe doe ik dat, zonder dat ze haar natuurlijke charme en onbevangenheid verliest. Ik vind dat lastig. Ik vind dat eng.
Ook lastig zijn thema’s als de dood. Niet zo zeer omdat ik dat eng vind, want dat vind ik niet. Maar hoe leg je uit dat iemand nooit meer wakker wordt, zonder dat ze er bang voor wordt. Een kindje op het dagverblijf (die een broertje had verloren bij een miskraam van haar moeder) heeft maanden niet durven slapen, omdat ze bang was ook niet meer wakker te worden. En vroeg of laat wordt je er mee geconfronteerd. Vroeg of laat moet je gaan uitleggen hoe het zit. Zo werden wij een paar maanden geleden in korte tijd 3 keer geconfronteerd met overlijdens die heel nabij waren. Vooral het overlijden van opa, had veel impact in onze hechte familie. We hebben de kinderen overal bij betrokken en aan de jongste hebben we verteld dat opa nu een sterretje is geworden. Net als de poes.
Vanavond zaten we in de auto. Het was al donker en madammetje zat achterin volop te kleppen. Kijk, riep ze blij, ik ziet sterre. Dat is opa! En die ster er naast, da’s me poes. Ze zwaait vrolijk en geeft handkusjes. Ik voel me helemaal warm worden.