Een dagje strand is een hele onderneming met zo’n kleine meid!

Het begint al met spullen inpakken. De big-shopper zit helemaal volgeladen met handdoeken, zwempakje, zwemluiers, extra kleertjes, zonnebrand, speelgoed voor in het zand, veel drinken en natuurlijk wat te eten. De gewone luiers passen er niet eens meer bij, dus moet ik sowieso nog de luiertas meenemen, waar ook nog ergens een bikini van mij ingepropt zit!

Als de auto afgeladen en al eindelijk de bestemming bereikt, krijg je het volgende probleem… Alle spullen meenemen richting die grote zandbak. Mijn kleine lichtgewicht is net zwaar genoeg, zodat de buggy niet achterover klapt door alle tassen en zooi die eraan hangen. En dan nog sjouw je je rot aan dat ene ding dat je niet meer kwijt kon eraan.

Dan ben je eindelijk bij het strand, na een eind “wandelen”, want de parkeerplaatsen zijn nooit dichtbij. Zodra de wieltjes het zand raken, weigert je buggy om ook maar 1 meter verder te rijden, dus kan je alle spullen er weer afhalen, kind eruit, buggy opklappen en sjouwen maar!

Als je een plekje hebt gevonden dat niet te ver van het water is, maar wel ver genoeg dat niet alles nat word als het vloed word, kind omgekleed en ingesmeerd en alles geïnstalleerd hebt, denk je rust te hebben, even uitpuffen….. FOUT!

Zodra je kind 3 stapjes richting water doet, vlieg je al overeind! Je kunt geen 5 minuten zitten, want ze loopt altijd wel weer de verkeerde kant op…

Als je uiteindelijk, na het hele proces omgekeerd weer doorgelopen te hebben, weer thuis aankomt, stop je je kind in bad en naar bed, douche je zelf nog even vlug en zet een wasje aan…

Je valt uitgeput op de bank en vraagt jezelf af: Heb ik hier nou echt van kunnen genieten? En het antwoord volgt al snel: JA! Want zag je dat heerlijk smoeltje, helemaal onder het zand en de lol die ze had toen de golven langs haar voetjes gleden…

Dat maakt het toch allemaal weer de moeite waard.. totdat je de volgende keer de strandtas weer in staat te pakken…!!!

Groetjes Monica en Delilah