Van schijtluis tot waterrat

Na een paar maanden op de wachtlijst te hebben gestaan, kregen we dan eindelijk bericht dat onze Djazz voor het eerst naar de zwemles mocht komen. Huilen en drama volgde want ons mannetje wilde hier helemaal niet heen. Toen ik net voor vertrek nog even de bijbehorende folder aan hem voorlas waar letterlijk stond dat hij begon in een badje waar hij kon staan was de reactie: “dankjewel mama, nu ben ik al iets minder bang.”

Vol goede moed togen we naar het zwembad om hem daar met een zwaar moederhart in tranen achter te laten bij de (lieve, dat dan weer wel) zwemjuffrouw. Een van zijn lotgenoten is een lieve Indische jongen. Hij keek van de huilende Djazz naar mij, liep naar hem toe en zei: “kom maar mee.” Tranen prikten achter mijn ogen toen ik zag hoe mijn vijfjarige voorzichtig zijn hand pakte en ze samen de trap naar het zwembad afdaalden. Papa en mama konden meegluren vanachter glas, maar toen ik mijn cappuccino in ontvangst had genomen en mijn ogen Djazz zochten, was de vogel gevlogen. Even later kwam hij aan de hand van een badmeester gelukkig weer het zwembad in. Meneer had moeten plassen. Toen wij eenmaal gespot waren zag je zijn zelfvertrouwen groeien. Papa en mama zijn er en kijken mee.

De juffrouw, een aardige vrouw op leeftijd, nam alle tijd om Djazz gerust te stellen en zijn vertrouwen te winnen en dat lukte. Djazz zorgde ervoor dat hij de hele les in een straal van niet meer dan één meter om de juf heen huppelde. Tegen het einde van de les werd hij vrijer en sprong met geheven handjes naast zijn leeftijdgenoten het zwembad door. Hij liet zich op zijn rug leggen door de juf en voelde zich een echte waterrat.

We kregen een poster met plaatjes van alle mogelijke zwemprestaties voor het A,B en C diploma en bij het behalen van elke prestatie mag Djazz een sticker op deze poster plakken. Trots hebben we samen de poster op de kast in de woonkamer geplakt en nog trotser heeft hij dit aan zijn zussen getoond: “kijk zusjes, ik zit op zwemles.”

Huilde hij van tevoren tranen met tuiten omdat hij niet op zwemles wilde, nu vond hij het leuk en zou hij het liefst morgen terugkeren. Over een week gaan we weer en dan weer en weer, net zolang tot zijn poster bomvol zit met stickers. Het zal met ups en downs gaan deze nieuwe fase, dat was bij zijn zussen niet anders. Op termijn luidt het voor ons ventje echter een nieuw soort vrijheid in. Vrijheid om in de zomer lekker met vrienden te gaan zwemmen. Om deel te nemen aan zwemfeestjes en natuurlijk het veilige gevoel voor papa en mama dat hij zichzelf kan redden mocht hij onverhoopt in het water vallen.

We hebben dit met drie meiden al eerder meegemaakt, twee waterratjes behaalden zonder problemen hun diploma’s terwijl het derde ratje hier iets meer moeite mee had. Alle drie zwemmen ze nu als de beste en daar gaat het om. Met Djazz sluiten we het hek en vol goede moed gaan we mee in zijn nieuwe avontuur.

Door: Sonja

Sonja, bouwjaar 1974 en moeder van Mindy (2007), tweeling Jodi en Evy (2009) en charmeurtje Djazz van 2016. Gelukkig getrouwd en 32 uur per week werkzaam als marketingspecialist bij een touroperator & maatwerkspecialist. Zij neemt ons, in haar blogs, mee in haar leven als trotse mommy van 4 kinderen. 

Volg jij Mommyonline al op Instagram?