Help, mijn dreumes wilt zelf doen

Vanaf de leeftijd van 9 maanden trekt Kai zich op en loopt hij langs de tafel. Bij 11 maanden de eerste losse stapjes en nu hij net een jaar is, is er geen houden meer aan. Hij begrijpt bijna alles wat je zegt (op nee of niet doen na dan natuurlijk). Sinds een paar dagen wilt hij niet meer in de kinderwagen, niet meer op de fiets en niet meer in de auto.
Hij strekt zijn benen en gilt alles bij elkaar. Wat een feest.

Afgelopen week liepen we in de winkel. Kai zat in de kinderwagen en hij begon zich af te zetten. Hij wou er uit en zelf lopen. Dit mocht van mij niet, want hij rent dan de hele winkel rond. Toen hij begon te gillen ben ik op mijn hurken gegaan om hem eens even goed toe te spreken. (Heel volwassen besluit). Hij keek weg en ik pak hem onder zijn kin en draai zijn gezicht naar mij toe. Ik zeg: “kijk me aan als ik tegen je praat”. Ik bedenk me op dat moment dat mijn moeder dit altijd bij mij deed en dat dit voor mij een jeugdtrauma is. Oh wat had ik daar een hekel aan. Ik heb haar gezegd dat ik dat nooit bij mijn kind zou doen. Ik hoor haar van boven me uitlachen en stiekem dacht ik alleen maar oh mijn hemel wat erg! Maar goed, ik moest serieus blijven. Ik vertel Kai streng en duidelijk dat we niet gaan gillen. En dat hij gewoon moet blijven zitten. Het werkte, niet dat een kind van 1 jaar direct begrijpt wat je zegt maar toch, de opvoeding moet ergens beginnen.

In de rij van de kassa zegt een dame tegen Kai: “och, wat ben je een schattig mannetje. Deed mama zo mopperen tegen jou?”. Ik kijk haar aan en denk, ‘hoezo mopperen?’. Ik schreeuwde niet, ja ik was duidelijk, dat is geen mopperen. Dat is een poging tot fatsoen, normen en waarden te leren. Hoe haal je het in je hoofd om dit te zeggen? Hoe moet mijn kind mij serieus nemen. Nogmaals hij is 1. Weet hij veel wat die dame zegt. Maar ik vond het niet tof. Hij moet gewoon luisteren en ik ga niet niks zeggen omdat er toevallig mensen in de buurt zijn. Juist in publieke ruimtes moet hij zich leren te gedragen. Ondertussen mag hij, als we klaar zijn met het winkelen, de kar helpen duwen en mee terug lopen naar de fiets of auto. Hij wilt liever niet aan de hand, of dat begrijpt hij nog niet, maar we blijven het maar proberen.

Ergens ben ik wel blij dat hij begint met lopen. Het tillen van een kind van bijna 11 kilo is zwaar, je zou er een rug hernia van krijgen. Nu nog laten begrijpen dat hij niet zomaar weg mag lopen, mijn gevoel zegt mij dat dit een zoveel jaren proces gaat worden.

Liefs, Amy

Amy, 31 jaar jong, is getrouwd en mama van een zoontje van 9 maanden, ook is zij bonus mama van 2 pubers die de helft van de week bij hen zijn. Amy werkt voor zichzelf als kapster en haar leven kan je omschrijven als chaos, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan. Wil je meer zien van Amy en Kai? Volg hen op Instagram!

Volg jij Mommyonline al op Instagram?