Hoe ik 3 jaar moedermelk afkolven ervaar

Over enkele dagen wordt mijn jongste telg drie jaar. Wat dus ook betekent dat ik al zolang borstvoeding geeft. Of beter gezegd, moedermelk aan het afkolven ben. Bijna drie jaar lang voorzie ik dochterlief van moedermelk en ik kan niet in woorden uitdrukken wat dit voor mij betekent. Ik ben trots op mezelf dat ik de discipline heb kunnen opbrengen om 4 á 5 keer per dag te kolven. Maar vooral ben ik dankbaar dat mijn lichaam in staat is dit mogelijk te maken en vol te houden. Een ode aan het vrouwenlichaam! Aan mijn eigen lichaam!

Als het om moedermelk gaat heb ik met zes kinderen de nodige ervaring opgebouwd. Ik ben een groot voorstander van moedermelk, altijd al geweest. Ik geloof in de voordelen ervan! En zelfs het niet rechtstreeks kunnen voeden heeft mij nooit tegen kunnen houden. Al mijn kinderen hebben een lange periode moedermelk gehad. De eerste vijf kinderen gemiddeld twee jaar. Bij mijn jongste was mijn streven dan ook minimaal twee jaar volhouden. Maar toen het eenmaal zover was, voelde ik mij niet voldaan. Deels omdat we toen volop in de coronapandemie zaten. Ik was van mening dat doorgaan met moedermelk het immuunsysteem van dochterlief extra zou kunnen ondersteunen. Stoppen voelde voor mij dan ook absoluut niet goed, dus zette ik voort. En achteraf gezien ben ik enorm blij dat ik destijds deze beslissing genomen heb. En dat ondanks het feit dat mijn directe omgeving mij eraan herinnerde dat het wel weer mooi geweest is. Dat ik wel weer mag stoppen.

Het maakt mij oprecht heel verdrietig dat er mensen zijn die vinden dat ze over alles hun mening mogen uiten. Dat zij denken te kunnen bepalen wanneer een moeder met borstvoeding zou moeten stoppen. Ik heb in al die jaren dat ik moeder ben gelukkig geleerd hier mij niet veel van aan te trekken. Maar geheel ongevoelig ben ik er niet voor. Het doet wat met me, maar het is mij altijd gelukt om het ook weer naast me neer te leggen en mijn eigen keuzes te blijven maken. Desondanks merk ik dat dit mijn gevoel van vrijheid aantast. Zo voel ik mij in mijn eigen huis best ongemakkelijk wanneer ik wil kolven en er bepaalde personen aanwezig zijn. Er is steeds maar weer een negatief gevoel dat naar boven komt borrelen. Een ongemakkelijk gevoel van vrees dat er weer ongevraagde meningen naar mijn hoofd zullen worden gegooid. En keer op keer is het weer raak. Opmerkingen als: “Nog steeds niet gestopt? Je hebt lang genoeg gekolfd, je mag nu wel stoppen”. En zelfs tegen mijn tweejarige dochter wordt er gezegd dat ze moet stoppen met ‘mama eten’, zo noemt dochterlief moedermelk.

Ja, ik ben een voorstander van moedermelk en ik heb er zelf voor gekozen om lang door te gaan. Ik ben van mening dat iedere moeder hierin haar eigen keuzes mag maken, zonder de bemoeienis van anderen. Het is geheel aan mij, mijn dochtertje en mijn lichaam om te bepalen hoe lang we er nog mee door zullen gaan. Deze keuze kan en mag een ander niet voor ons nemen. Het is daarom erg jammer dat niet iedereen zich hiervan bewust is. Dat woorden effect op een persoon kunnen hebben.
Lang moedermelk geven is voor mij een en al positief, enige minpunt is dus de bemoeienis van anderen. Zelfs het in slaap vallen tijdens het kolven door vermoeidheid ervaar ik als positief. Want hier kan ik namelijk nog om lachen. Dus ja, ik ben een voorstander van moedermelk en ik sta volledig achter mijn keuze.

Nee, ik ben nog niet van plan om te stoppen. Althans, voorlopig niet. Dit alleen omdat dochterlief er nog steeds naar vraagt wanneer ze in de avond gaat slapen. Eén keer per dag krijgt ze een flesje, meer kan ik haar helaas ook niet aanbieden. Na ons bijna drie jaar van dienst te zijn geweest vindt mijn kolfapparaat dat ze tegen moet stribbelen. Ze werkt helaas niet meer naar behoren. Het beste ding valt namelijk tijdens gebruik voortdurend uit. En haar zuigkracht is flink afgenomen. Ouderdom wellicht? Waar ik normaliter een half uurtje aan het kolven was, twee borsten tegelijkertijd, ben ik ze sinds enkele weken één voor één aan het kolven. Dus een uurtje per kolfbuurt! En daarnaast is mijn melkproductie flink achteruit gegaan. En hier baal ik uiteraard enorm van. Maar aangezien ik besloten heb om het kolven voort te zetten hoop ik hier gauw verandering in te kunnen brengen. Want as we speak ben ik op zoek naar een ander kolfapparaat. Want wanneer ik de beslissing neem om te stoppen moet dit zijn omdat dochterlief niet meer ‘mama eten’ vraagt. En niet omdat het kolfapparaat niet meer naar behoren werkt of dat een ander van mening is dat ik zou moeten stoppen. Voor nu zetten we het kolven gewoon lekker voort.

Voordat ik tot de keuze kwam om het kolven voort te zetten was er een periode van twijfel: doorgaan of stoppen. Dat heeft mij behoorlijk bezig gehouden. Maar steeds wanneer ik aan stoppen dacht kreeg ik het gevoel van ‘gemis’. Mijn kolfmomenten betekenen zoveel meer voor mij. In de eerste plaats doe ik het uiteraard voor dochterlief, maar het zijn ook momenten waarin ik me kan terugtrekken. Dat ik als het ware gedwongen word alles neer te leggen en rustig te gaan zitten. Om even tot rust te komen, mits het kolfapparaat natuurlijk naar behoren werkt. Anders levert het enkel nog meer stress op. Het is in principe een moment voor mezelf. Ik moet toegeven dat wanneer ik uiteindelijk de beslissing neem om met kolven te stoppen, ik deze momenten zal gaan missen.

Liefs,
Nicky

Volg jij Mommyonline al op Instagram?