Gister was het zover…. De eerste schoppen van mijn 2e kind! En dan ineens… dan ineens is het ECHT! Dan voel je dat er van binnen ECHT iets groeit. Ik kan me er nog steeds over verbazen dat door een avondje gezelligheid en lol met je man er ineens een mensje in je groeit. Dat zo’n mensje uit je geboren wordt en opgroeit! Dat is toch ongelofelijk?

Net zoals Lyanne altijd deed toen ze nog in me buik zat schopte deze beeb ook tegen de laptop. Zou het een teken zijn?
Ik had al enige tijd het gevoel dat er iets in mijn buik rondzwom. Moeilijk uit te leggen, alsof ik de baby naar boven voelde zwemmen of dat het even tegen mijn baarmoederwand aankwam liggen. Alsof er een luchtbel omhoog komt. Snappen jullie? Zonder schopjes of popjes, gewoon een “gewicht” wat zich verplaatste. En gister dus in de middag ineens die 4 schoppen tegen die laptop aan. Ondanks dat je het al eens meegemaakt heb vindt ik dat moment toch magisch hoor. Het eerste echte contact met je baby.

Ik kon daar tijdens de zwangerschap van Lyanne ook zo intens van genieten, het gevoel van die baby die je buik doorzwemt, even tegen je warme hand aan komt liggen, of even afzet tegen je ribben om beter te kunnen liggen. Ik heb toen heel lang gedacht dat mijn man de baby nog niet gevoeld had. Maar bleek dat hij dus elke avond in bed al contact met de baby had. Terwijl ik lag te slapen legde hij zijn hand op mijn buik en kwam de baby dus even gedag zeggen. Even een onderonsje zonder mama erbij.

Ik hoop dat zowel Lyanne als mijn man snel mee kunnen genieten met het contact met de baby! Heerlijk toch!