Een van mijn dochters werkt naast haar studie als fotomodel. En terecht, want zoals een onpartijdige moeder betaamt, kan ik uit de grond van mijn hart zeggen dat ze een hele mooie meid is!
Ik kan haar aankijken en denken: Hoe doe je dat toch? Komt het door je uitstraling? Je stralende ogen? De manier waarop je je weet te kleden, te bewegen?
Wat deed ik fout vroeger?

Als ik met haar ergens ga eten, is het altijd raak: De Ober Komt.
En het vonkt. Althans van de kant van de ober. Dat geeft leuke resultaten. Zijn 06 nummer op de rekening. Een zalig recept dat we dankzij mijn dochter via de ober aan de kok kunnen ontfutselen. Een extra toetje. Een uitnodiging voor mijn dochter om na sluitingstijd met de ober te gaan stappen. Deze uitnodiging ging trouwens vergezeld met een goedig ‘U mag ook wel mee’ in mijn richting.
Waarom had ik vroeger toch niet zoveel sjans?

Gelukkig kwam het met mij allemaal nog goed en ben ik onlangs met mijn Grote Liefde getrouwd. Het frappante is dat ik, sinds ik mijn liefde heb leren kennen, opeens wél aandacht van mannen krijg.
Ik bedoel maar, nu het niet meer nodig is … Waarom snappen mannen niet dat ze daar beter eerder mee aan hadden kunnen komen?

Het leukste voorbeeld van die plotselinge aandacht is een Ober. Ontmoet op een mooi Grieks eiland. Ik was daar zónder man en mét kinderen. En kennelijk dacht hij dat ik een alleenstaande moeder was.
De laatste dag frummelde hij een kaartje in mijn hand. Het was het visitekaartje van het restaurant, zei hij, en hij vroeg of ik in het gastenboek iets positiefs wilde schrijven.
Ik zocht er niks achter, niet gewend aan Aandacht van Obers. Thuis zag ik het pas. Niks visitekaartje. Niks restaurant. Niks gastenboek. Gewoon zijn eigen, privé e-mail adres.

Há! Ik Ook Een Ober! Alleen komt ie wel te laat. Maar dat geeft niet, want nu kan ik denken:
Dochters: if you can’t beat them, join them!

Geschreven door: Elsbeth de Jager