We hadden hier onlangs toch wel een bijzondere situatie.
Van de vier huisgenoten gingen er drie naar een nieuwe school!

Voor mijn oudste zoon, Quincy, werd het tijd om de basisschool te verruilen voor het voortgezet onderwijs. Hoe spannend!
Mijn jongste zoontje, Wessel, zit op speciaal onderwijs. Hij moest, noodgedwongen, de overstap maken van mytyl onderwijs (lichamelijk gehandicapt) naar tyltyl onderwijs( meervoudig gehandicapt). Hoe emotioneel!
Zelf werkte ik al in een ondersteunende functie binnen het onderwijs. Onlangs kon ik bij een andere school terecht waarbij ik de luxe kreeg om binnen de schooltijden van Wessel te werken. Hoe dankbaar!
Voor ons begon het schooljaar dus best spannend. Alledrie kwamen we in een heel nieuwe situatie terecht en leerden, en nog, we nieuwe mensen kennen waar we veel mee te maken zullen hebben.
Wessel kwam toevallig bij een jongetje in de klas die hij al kende. Er is een enorme ‘click’ tussen die twee en ik ben heel blij dat ze mekaar (weer) ‘gevonden’ hebben.
Zelf ben ik ook helemaal blij met mijn nieuwe plekje. Mijn werktaken zijn erg leuk en afwisselend en het sluit perfect aan bij onze thuissituatie.
En ook Quincy heeft het naar zijn zin. Voor hem is letterlijk een nieuwe wereld opengegaan. Afgelopen vrijdag heeft hij zijn eerste schoolfeest gehad. Daarna hoorden we dat alle leerlingen hebben staan ‘schuren’. (help!) Ondanks dat de term in mijn tijd nog niet bestond, heb ik als brugklasser ook niet op zo’n manier staan dansen. Destijds deden we aan ‘slowen’ of schuifelen.

Gelukkig staat de tijd niet stil en zijn we alledrie in een leuke nieuwe omgeving terechtgekomen.
Voor Quincy (lees voor mij) hoop ik toch dat alle nieuwe ontwikkelingen niet te snel gaan!