In een zwangerschap groei je met de dag. Daarom merk je niet direct al de veranderingen die plaatsvinden. Wanneer je steeds meer tegen beperkingen aanloopt kan het al behoorlijk vervelend zijn, laat staan tegen hindernissen of echt onvermijdelijke situaties. Alhoewel ik zelf probeer niet teveel te klagen, kan het lichte irritatie veroorzaken en zelfs tot prenatale agressie leiden.

Het niet meer kunnen bukken kun je nog oplossen door in kikvorshouding neerwaartse bewegingen te maken. Je voelt je de dikste ballerina ever, maar het is dan ook praktisch meer verantwoord dan esthetisch.

Buik als bijzettafel

Een avondje op de bank zitten is een uitdaging op zich. Het zitten lukt goed totdat je iets wilt drinken. Door m’n knie op te trekken en te gebruiken als hefboom kom ik steeds een heel eind in het bereiken van de bijzettafel. Maar na een keer of vijf word ik daar toch wel heel moe van. Voortaan heb ik dus een glas wat breder is dan dat hij lang is en laat ik hem boven op mijn buik staan gedurende de hele avond. Je hebt dan alleen je man nog nodig om hem af en toe bij te vullen.

Wat ik echt als hindernis ervaar is je eigen verzorging. Je voetverzorging en het ontharen word je bijna onmogelijk gemaakt na de 5e  maand. Blind en op de tast denk je met ontharen nog een hoop te bereiken, totdat je na het douchen het verschrikte hoofd van je man wit weg ziet trekken. Dus zijn er hierbij maar 2 woorden belangrijk: afkopen en uitbesteden.

Uit bed stappen wordt echt een onvermijdelijke situatie als je 7 maanden of verder bent. Vooral als je net gedroomd hebt weer lekker slank en energiek te zijn. Na het afgaan van de wekker maak je aanstalten om als een hinde je dekens opzij te slaan en uit je bed te huppelen. Terwijl je in werkelijkheid meer een nijlpaard op het droge blijkt.

Natuurlijk is het niet allemaal kommer en kwel. Inmiddels ben ik gewend dat alles voor me gedragen word, ik ongevraagd geholpen word en dat mensen rekening met me houden. Dat helpt dan wel weer tegen de onmacht die je af en toe voelt bij het niet geheel jezelf kunnen zijn.

Twee andere voordelen zijn duidelijk aanwezig op mijn borstkas. Omdat mijn cupmaatje klein was en mannen mij altijd gewoon in de ogen keken, had ik geen idee hoe mannen kunnen zijn als ze naar je ‘andere ogen’ staren. Met een cup C dringt dit fenomeen vanzelf je wereld binnen.  Of je dan zwanger bent of niet lijkt verbazend weinig uit te maken. Je kunt er situaties mee manipuleren, wat heerlijk! Als je iets fout hebt gedaan, bij voorrang aan de kassa of bij het verkrijgen van informatie. Mijn nieuwe en verbeterde maatjes staan in een geheel nieuw daglicht.

Ik accepteer inmiddels de veranderingen, de hindernissen en de voordelen. Met nog 2 maandjes te gaan is tenslotte de eindsprint al ingezet. Uiteindelijk valt alles weg als je denkt aan dat kleine mensje wat zich straks aandient. Als hij maar gezond ter wereld komt, dan is alles de moeite waard geweest en is de grootste verandering pas echt ingezet.