De eerste vraag die mensen vaak stellen aan kersverse moeders is: ‘En? Slaapt je kindje al door?’ Zo werd mij die vraag ook vaak gesteld. Waarop je dan lichtelijk geïrriteerd antwoordt: ‘Nee, maar hij is ook nog heel klein!’

Iedere moeder snakt naar de periode dat haar kindje doorslaapt. Het niet meer wakker worden van een huilende baby. Het niet meer uit je warme bedje hoeven stappen, naar beneden lopen, flesje maken, flesje geven en dan weer oververmoeid je bed in stappen om weer drie korte uurtjes te kunnen tukken en vervolgens het hele ritueel opnieuw af te werken. Er zitten alleen maar voordelen aan het doorslapen van je kindje. Die eerste nacht komt altijd erg onverwachts. Vaak schrik je wakker, kijkend naar je wekker, nogmaals knipperen omdat je je afvraagt of je het wel goed gezien hebt. Vervolgens verschrikt je partner wakker schudden om te vragen of hij misschien de kleine een fles heeft gegeven (terwijl je eigenlijk wel weet dat hij dat niet heeft gedaan, dat doet hij toch nooit?). Uiteindelijk kom je dan tot de conclusie dat je kindje heeft doorgeslapen. Wat fijn! Dit heb ik gisteren precies zo meegemaakt. Die nacht kwam inderdaad onverwachts, maar zo gewenst! Eindelijk slaapt onze kleine Lucas door. Zeven heerlijke uurtjes nachtrust. Daar knapt een moeder van op. Voor alle moeders die nu in die fase zitten waarin je je afvraagt of jouw tijd van rustige nachten ooit nog terugkomt…ik beloof je, het duurt niet lang! Die onverwachte nacht is misschien wel jouw komende nacht!

Als nu die ene vraag weer gesteld wordt, kan ik vol trots en blijdschap vertellen dat ook mijn kleine man doorslaapt.