Ik kan het me nog als de dag van gisteren herinneren, voor het eerst mijn babydochter in mijn armen. Zo klein en roze, en doordat ze met de vacuümpomp was gehaald had ze een bobbel op haar kleine bolletje. Ze had nachtvoedingen nodig en omdat ik het alleen deed allemaal, brak me dat wel op, nou zou dat met zijn tweeën ook zo zijn. Je zag der groeien en ze was al zo’n grote baby, ruim 8 pond en 54 cm lang, ze leek toen ze even in het observatiekamertje lag wel 2 maanden vergeleken bij de kleinere baby’s en de couveuse kindjes. Haar eerste echte oog contact de herkenning van haar naar mij en haar eerste lach {slaapgrimas} ik zal het nooit vergeten. Toen ze 1 jaar werd was het groot feest, ze sloeg haar handjes in de taart. Ze kreeg mooie cadeaus waar ze nog niet veel mee kon doen.

Nu zijn we jaren verder, ze is 13.5 jaar oud en pubert welig. Het is Tss en duh! En ik loop ernstig achter met mijn ouderwetste ideeën, en dit terwijl ik haar trouw volg in haar doen en laten om goed op de hoogte te blijven. Met muziek ken ik net de tekst en dan is het nummer alweer oud. Niet bij te houden dus. Waar ze vroeger trots naast me liep, mag ik nu vooral niet opvallen. Ja prettig gestoord zijn mag van haar, maar wel binnenshuis. De Mac Donalds wordt nu met vriendinnen bezocht en ze heeft mascara op. Ze ziet er leuk uit, ze is een zwaan in wording. Maar al die jongens dan, hoe moet dat nou? Ze heeft al veel sjans en met hakken is ze net zo lang als ik zonder hakken. Soms maakt ze haar ogen zwart met kohlpotlood, ik moet dan 2 keer kijken of het mijn kleine meisje is. Het loslaten is nu begonnen en heeft bij ons lang geduurd omdat ik haar alleen heb opgevoed. Ze leid der eigen leven met twitter, whats app., en der I Phone. Ik kijk wat verbaasd toe, ja ik zit op Facebook, maar dat is hopeloos ouderwets voor de jeugd van nu. Toch wil ik mezelf blijven en trouw aan mijn eigen normen en waarden, dus dochterlief,: Mama gaat alleen naar de stad en verwend zichzelf op een big mac menu. Pas heb ik een androïde Phone gekocht (ik snap er nog niks van) maar het kost me ook iets meer tijd. Ze gaat de grote wereld ontdekken mijn kleine meisje, want dat zal ze altijd blijven al is ze veertig. Over een paar jaar is de pubertijd voorbij en zal het weer veranderen, maar voor nu even lastig, maar het is niet anders. Op naar haar veertiende verjaardag!