Boekrecensie – Wat Roze wolk?! Boeken Columns Winactie by Yvonne van der Wal - De kraamperiode is iets waar aanstaande ouders niet altijd even goed op voorbereid zijn. Ze romantiseren het, waardoor de periode na de bevalling kan tegenvallen. Wat Roze wolk?! is een vlot en toegankelijk geschreven boekje, waarin thema’s op alfabetische volgorde besproken worden door middel van persoonlijke verhalen en ervaringen van kersverse ouders. En van ouders die al meerdere kinderen op de wereld hebben gebracht. Zij merken dat elke kraamtijd weer andere kwesties met zich meebrengt. Van kraamtranen tot poepluiers en van kraamvisite tot huilende baby’s en over het afscheid nemen van een leuke kraamverzorgster. Vrijwel niets blijft onbesproken in dit boekje, zodat je als aanstaande moeder en/of vader een realistisch beeld krijgt van wat je allemaal kunt verwachten. Omdat het uit korte verhalen bestaat, kun je het gemakkelijk even wegleggen en weer oppakken tussen de bedrijven door. Immers, iedere kersverse moeder weet hoe druk het dagelijkse leven soms kan zijn met baby’s. Wat Roze wolk?! geeft met een persoonlijk tintje informatie over de kraamtijd, en is dan ook uitermate geschikt als kraamcadeau. Voor meer informaties over ‘Wat Roze wolk?!’ of om het boek direct te bestellen bezoek je de webshop van aquazz.com Mommyonline mag namens Uitgeverij aquaZZ twee exemplaren van Wat Roze wolk?! weggeven. Kans maken? Vertel ons hieronder hoe je jouw kraamtijd ervaren hebt. Was het ‘Roze Wolk’ of had je er meer van verwacht? Actie loopt van vrijdag 1 juni tot en met vrijdag 6 juli 2012 Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Ik had van mijn kraamtijd wel wat meer verwacht, ik had veel hechtingen, waardoor het een week duurde voordat ik normaal kon zitten en weer pijnloos naar het toilet kon. maar het was zeker de moeite waard, inmiddels ben ik zwanger van de 3e en vind het leuk om verhalen over de kraamtijd te lezen. daarom hoop ik dat ik win, zou super zijn!
Ik had er wat meer van verwacht. Na een vreselijk zware zwangerschap en een hel van een bevalling waarin alles misging moest ik totaal 10 dagen in ziekenhuis verblijven. Toen ik nadien thuiskwam viel eigenlijk alles me tegen. De pijn van de keizersnee… Ik had kraambedankjes voorbereid maar er zijn maar 2 kraamvisites geweest. In de kast staan nu nog 50 kraambedankjes al 6 weken. Ook blijkt onze baby een huilbaby. Dus al met al geen roze wolk gezien.
Ik had wel veel gelezen over de zwangerschap en de bevalling, maar de kraamtijd kwam toch wat anders om me over dan van tevoren gedacht. Geen thuisbevalling, maar toch in het ziekenhuis, waar we 5 dagen moesten blijven. Dat is wel jammer geweest, maar ik heb er volop genoten en ben echt enorm gelukkig geweest!
Ik heb heel erg genoten van mijn kraamtijd. Ondanks dat ik van alle spanning en vreugde bijna 4 nachten niet heb geslapen, was het een prachtige tijd. Mijn man heeft mij samen met de kraamverzorgsters in de watten gelegd zodat ik lekker volop kon genieten van onze mooie baby. Wat is de tijd toch snel gegaan…
Ik heb, ondanks mijn hechtingen, genoten van mijn kraamtijd. Gezellig al dat bezoek en mijn kind deed het ook prima. Natuurlijk moest ik ’s nachts voeden maar daarna sliep ik snel weer verder.
Bij mijn eerste dochter had ik een verschrikkelijke kraamtijd. Het begon al bij de bevalling. ik kreeg haar er maar niet uit en na 2 uur persen wasik echt doodop, toen werd de gynecoloog boos op me en begon te roepen, doe nou eens je best, dat was een dikke domper, na zo’n lange tijd hard werken, de hartslag van mijn dochter ging omlaag en hij ging haar met de vaccuum pomp halen. Eerst gaf hij mij een knip, toen hoorde ik de verpleegster zeggen: een interne bloeding, het bloed spoot eruit , mijn man die dat zag, schrok enorm, het was allemaal bloed op de grond. ik vroeg : bij wie? bij mij of de baby, het was (gelukkig) bij mij. Toen werd de vacuum op haar hoofdje gezet en toen bleek ook waarom het mij niet lukte om haar erzelf door te persen, haar hoofdje lag scheef, ze had het vacuumrondje dan ook aan de zijkant van haar hoofd, als het hoofje goed ligt komt de vacuum ven op het hoofd, met vaak een grote bobbel, bij mijn dochter dus geen bobbel. Toen ik thuis was, deed ze niks anders dan huilen, huilen en huilen, als ik haar op de arm had, haar lichaampje en hoofjde in een ronding werd ze stil, maar zodra ze in haar bedje lag of in de box, wandelwagen, was het alleen maar huilen, ik werd onzeker, mijn eerste, naar de dokter: daar kreeg ik als antwoord alle babys huilen, mijn schoonouders gingen wel even met haar wandelen, dan zou ze wel in slaap vallen, 2,5 uur weggeweest, en 2,5 uur achtermekaar gehuild, onbekenden bleven staan < ohh, wat huilt dat kindje ja. Ik ben toen niet goed voor mezelf en mijn dochter opgekomen en liet me afschepen bij de arts en het bureau. Later las ik dat baby's ná een moeilijke bevalling las kunnen hebben van hun nekwervels. De gynecoloog stonnd met een voet tegen het bed om mijn dochter er met de vacuum eruit te trekken, mijn man dacht op dat moment, hij trekt zo het hoofdje eraf. Dus eigenlijk is het niet zo vreemd dat ze pijn had, Ze huilde dag en nacht en zelf was ik ook doopop en ik heb zo'n spijt dat ik niet doorgezet heb bij de huisarts. Gelukkig weet mijn dochter zelf hier niets meer van. Maar graag had ik haar dit bespaard en ook onzelf. Mijn tweede dochter is een heel ander verhaal, ik ging naar het ziekenhuis, beviel heel snel, ging weer naar huis en de buren zeiden: ben je nu alweer thuis? het ging zo snel, en vanaf de eerste nacht sliep ze door. De kraamverzorgster werd een beetje boos, ik had haar wakker moeten maken om te voeden, maar ik luister nu naar mezelf. Ze sliep ontzettend veel, soms ging ik kijken of ze wel ademde , want dit was ik niet gewend. en ja, de tweede kraamtijd was gelukkig wel een roze wolk.
Na een spoedkeizersnede, is onze gezonde meid geboren.. 3 dagen later mochten we naar huis. Waar ze zeiden het gaat iedere dag beter, Geloofde ik daar toen weinig van! Maar niks was minder waar. Het ging iedere dag beter en ik voelde me beter! De laatste dag van de kraamhulp deed ik zelf onze kleine meid in bad! Dus al met al was het nog best een roze wolk! Op de bevalling na dan..
Ik heb 3 x een heerlijke zwangerschap en een makkelijke bevallig gehad, maar de kraamtijd was 3 x vreselijk. Gedoe met een baby die niet wilde slapen, tepelhoedjes, kolven. Pas na 9 maanden kon ik echt genieten van mijn kinderen.
Vreselijk de bevalling een “”slachtpartij”” in het ziekenhuisik ben ben zelf kraamverzorgster geweest dus weet hoe een normale bevalling hoort te gaan Kind 8 dagen op de kraamafdeling, ik na 8 uur een flinke nabloeding. Thuis gekomen werd het een postnatale depressie. Roze wolk niet gezien, toch nog wel een 2e gekregen, want je denkt er wel aan maar je voelt het niet meer
De kraamweek van de oudste vond ik niet zo geweldig. De bevalling was een drama geweest, ik was ingeknipt, uitgescheurd, had een enorme tros aambeien en de wond van de knip ging ontsteken. Ik klampte me vast aan de kraamhulp en de visites, maar de momenten dat we alleen waren, vond ik moeilijk. Ik had het gevoel dat ik ‘verzoop’. Ik ben waarschijnlijk de eerste tijd dan ook lichtelijk depressief geweest. De kraamweek van onze jongste (3 juli 2011), vond ik super! Ik voelde me geweldig, zat lekker in mijn vel, liet me verwennen. Ik had deze keer een geweldige bevalling met ruggenprik. Het was alleen een ‘beetje’ jammer dat ik 9 dagen na de bevalling bijna dood ben gebloed thuis.. 🙁 een enorme domper na deze fijne tijd!
Ik heb een heerlijk kraamtijd gehad, ging veel te snel voorbij, ik heb echt genoten van mijn kleine ventje, heerlijk genieten van de eerste tijd samen en gezellig veel visite met beschuit met muisjes, ik zou het zo weer over doen.
Ik ben bij mijn 1e zwangerschapbevallen met het HELPP SYNDROOM van een roze wolk heb ik toen nooit gehoord mijn wolk was pikzwart. NU ben ik 3,5 maand geleden bevallen van ons 2e wonderkindje doormiddel van medicatie en heel veel begeleiding in maastricht, heb ik het nu anders mogen meemaken mijn wolk was nu wel roze en wat ben ik gelukkig om het ook zo te mogen ervaren. Tranen springen weer in mijn ogen als ik terugdenk aan mijn huidige kraamtijd wat was het mooi en wat voelde ik mij gelukkig en trots met mijn kindje om mij heen een echt prinses in haar bed!!! Ik ben zo intens gelukkig dat ik dit gevoel heb mogen ervaren!! Liefs en groetjes Chantal
Ik kan heel goed wat tips gebruiken Over een maand of vijf mag ik weer en ik kan me er nu al zenuwachtig over maken. Mijn vorige kraamtijd was in mijn beleving een chaos. Ik had een baby die door de kraamhulp net na de bevalling zonder pardon in zijn eigen bed gedeponeerd werd (ze bedoelde het goed, ze wilde ons nog even laten slapen maar deze keer hebben we een wiegje voor op onze slaapkamer), de borstvoeding liep voor geen meter en dat is helaas ook niet meer goed gekomen. Wist ik veel wat een lactatiekundige was. Daarnaast was het elke avond druk met visite en die visite keek mijn baby uit mijn handen maar er is echt niemand geweest die mij gevraagd heeft naar mijn bevalling en hoe ik me voelde. Ook was ik totaal nog niet gewend aan het in gezelschap voeden en wilde ik ook niet steeds boven gaan zitten dus zat ik daar weer om te stressen. Gevolg van dat alles is dat ik wekenlang met mijn baby in mijn armen geklemd in een soort van shocktoestand op de bank gezeten heb. Haha, dat is misschien ietswat overdreven maar ik was wel echt de kluts kwijt, ik wist het allemaal echt even niet meer. Terwijl ik normaal gesproken niet op mijn mondje gevallen ben. Mijn tweede kraamtijd wil ik mezelf meer focussen op de borstvoeding. Ik wil gewoon heel graag dat het deze keer wél goed gaat zodat ik daar de komende maanden/jaren plezier van heb. Ik wil niet meer maanden aan een stuk moeten kolven en domperidon moeten slikken en mezelf druk maken of ik wel genoeg heb. Ik wil gewoon mijn baby aanleggen als hij of zij honger heeft en er verder niet bij nadenken. Lijkt me heerlijk. Als dat niet lukt dan wil ik er tenminste alles aan gedaan hebben. En ik wil liever geen mensen aan mijn bed die niet geïnteresseerd zijn in mij. Dat wil zeggen dat ik mijn zus en zwager dus niet de eerste week uit zal nodigen en ik weet nu al dat ze daar razend over zal zijn. En ik wil mijn eigen opa en oma’s ook pas na de eerste week uitnodigen. Eigenlijk alleen de opa’s en oma’s van de kleine eventjes en daarna tenminste een week rust. Ik wil eigenlijk dus mijn kraamtijd gebruiken waar hij voor is; om uit te rusten en te wennen aan ons nieuwe gezinslid! __________________
Bij mijn eerste was de kraamtijd geweldig. Ik had ongelofelijk veel energie en vond het heerlijk met mijn kleine mannetje en met mijn gezin. Hooguit dat ik iets meer rust had kunnen nemen maar dat lag echt aan mezelf. De kraamhulp was lief en kwam 4 uur per dag (zomerbevalling maar was echt zat). Na de kraamweek kreeg ik wat gedoe met de borstvoeding maar ook dat is weer goed gekomen. Bij mijn tweede waren de eerste 4 dagen helemaal fijn (de kraamhulp was aardig en deed de juiste dingen). We kregen gedoseerd bezoek en hadden het heerlijk met z’n vieren.. tot de 5e dag.. toen werd de kleine dame heel ziek en moesten we stel op sprong naar het ziekenhuis. Daarna 10 dagen in het ziekenhuis gebleven.. de eerste 2-3 dagen daar waren doodeng. Ik heb een rustige kraamtijd toen wel gemist
IK heb een super kramtijd gehad. Ik had een supersnelle bevalling zonder hechtingen of complicaties. Ik voelde me eigenlijk direct goed. Ik heb (gedwongen door de kraamhulp en mn vriend) de eerste dagen wel veel gerust en in bed/op de bank gelegen. Mijn dochtertje is een superbaby, nog steeds gelukkig. Ze heeft nooit veel gehuild en de borstvoeding ging ook vrij vlot goed. Ik kijk bijna op tegen een tweede zwangerschap/bevalling/kraamtijd, omdat ik bijna zeker weet dat het niet 2x zo super kan zijn, haha!
Gefeliciteerd Mama en Sebastiaan Troost jullie ontvangen beide een exemplaar van het boek ‘Wat roze wolk”. Bedankt voor het delen van jullie verhalen. Graag ontvangen wij via de mail jullie adres gegevens.
