Het is zover, de helft van mijn vriendinnen is inmiddels moeder. Waren we nog geen vier jaar geleden vrolijk student en hingen we wekelijks in de kroeg, inmiddels is vrijwel iedereen aan de man én aan de leg.

Inmiddels heb ik een hele verzameling aan geboortekaartjes op de schouw staan en ben ik een doorgewinterde kraambezoekster, die door schade en schande weet wat ze wel en niet moet doen als je voor het eerst de pasgeboren baby en kersverse ouders gaat bezoeken. (Niet doen: langer dan een uur blijven hangen, klagen over je liefdesleven, vragen naar specifieke details omtrent de bevalling. Wel doen: iets leuks en lekkers meenemen voor de ouders, want aan iets gewoons als boodschappen doen komen ze soms amper toe.)

Wat mij tot nu toe vooral opvalt, is dat vrijwel alle ouders een speciaal, het liefst uniek, geboortekaartje willen. Variërend van zelf in elkaar geknutselde kaarten met verfsjablonen op oud behang, tot aan de allernieuwste geboortekaartjes die ze zelf hebben ontworpen op sites à la hippe-geboortekaartjes.nl. Daar komt ook nog eens bij dat bijzondere namen hip zijn. Sem, Levi, Dante, Jip, Noor, ik heb ze allemaal voorbij zien komen.

Daar is natuurlijk helemaal niets mis mee. Ik bedenk me alleen op zulke momenten dat het in mijn tijd (en zó lang geleden is dat nu ook weer niet) er anders aan toeging. Waar je vroeger gewoon een foto kreeg van de baby in kwestie, al dan niet met ouders en broertjes en zusjes eromheen, plus de naam en de dag van de geboorte, krijg je nu soms een complete DVD bij de post met een filmpje van de pasgeboren spruit en toepasselijke achtergrondmuziek (echt gebeurd).

Ik ga nu echt niet roepen dat vroeger alles beter was. Dat was ook helemaal niet zo. Maar waar vroeger een geboorte nog vrij ‘normaal’ en misschien wat traditioneler was, lijkt het nu zo bijzonder dat alle registers worden opengetrokken. De mooiste kaart, de meest authentieke naam, de meest bijzondere geboorte (“wij hebben de fotograaf al geboekt, zodat alles meteen vastgelegd kan worden”): het lijkt soms wel een wapenwedloop.

Daarentegen is dat natuurlijk wel het resultaat van onze moderne samenleving. De pil heeft ervoor gezorgd dat vrouwen nu zelf kiezen wanneer ze zwanger willen worden en steeds meer vrouwen willen toch eerst een paar jaar flink aan hun carrière timmeren, voordat ze besluiten om moeder te worden. En probeer tussendoor ook nog maar eens een leuke vent te vinden die potentieel papa-materiaal is.

Als je het zo bekijkt, is het eigenlijk wel een wonder dat er nog kinderen geboren worden. Helemaal niet zo raar dat je als ouders bij dat moment uitgebreid stil wilt staan en vieren. En als je de middelen hebt, waarom ook niet? Want alles goed en wel, zo’n nieuw, klein mensje is uiteindelijk het meest bijzonder van allemaal. Daar kan geen naam, kaart of bevalling tegenop.