Ik voel me een beetje down. Terwijl ik over het algemeen weinig te klagen heb. Maar toch. Ik ben niet helemaal blij. En analytisch dat ik ben moet daar een verklaring voor komen.
Het zou er iets mee te maken kunnen hebben dat ik meer uren ben gaan werken en mijn eigen uurtjes zijn gedaald tot de nul-grens. Maar omdat ik dit niet snel kan oplossen wuif ik dat gelijk ook weer weg.
Wil ik een andere vent? Minder werken? Of toch nog die 15 kg afvallen die me in de weg zitten? En waarzonder ik natuurlijk veel gelukkiger ben? Uit ervaring (lees van mijn slankere periodes) weet ik dat een goed gewicht je niet meteen vrijwaart van sombere gedachtes. Maar met mijn body, waarvan de body mass index nèt boven het gezonde uitsteekt, ben ik al een tijdje niet meer blij. En opeens weet ik het!
Ik heb geen echte vriendin!
Iemand die ik elk moment van de dag kan bellen en tegenaan kan zeuren. En iemand die je af en toe een berichtje stuurt met ‘He lieverd, hoe gaat het met je?’ Of voorstelt om spontaan een borrel te gaan drinken of te gaan shoppen. En toch. Zo’n vriendin had ik ooit. Maar dat ging mis. Het bekende éénrichtingsverkeer. Het gevoel dat alleen haar verhaal belangrijk is. Of zou zij dat ook hebben gehad?

Ik toets op Google in: Vriendin gezocht. En er blijken zowaar sites te bestaan waar je je allerbeste vriendin kunt vinden. Als ik bij een bepaalde site de informatie lees, beloven ze dat ze voor elke gelegenheid een vriendin voorradig hebben. Je hoeft alleen maar te registreren en te betalen. Betalen? De gedacht aan een betaalde vriendin is opeens niet meer zo interessant. En trouwens, zo’n niet spontane vriendin is vast heel ingewikkeld!
Wanneer noem je iemand eigenlijk een vriendin? Wanneer passeer je de grens van goede kennis / beste sportmaatje (oke, heb ik momenteel ook niet) / collega-ouder / leukste collega naar vriendin? Ik heb veel leuke (ex)collega’s en goede kennissen waarmee ik af en toe afspreek. Een bakkie koffie drinken, uit eten of naar het theater. En ik durf aan te nemen dat ze er voor me zouden zijn als het er op aankomt. Maar hoe noem ik ze nu?
Een oplossing voor mijn kwestie heb ik ook nog steeds niet. Maar opeens weet ik het!
In de bijsluiter van een kuur die ik momenteel moet slikken staat als één van de bijwerkingen ook: depressie. Dat is het dus! Ik heb een depressie van een week en als de kuur over een paar dagen klaar is, is de somberheid ook verdwenen! Dan bel ik één of een paar van mijn vriendinnen en spreken we gezellig af voor de bios. Niks aan de hand!