Het heeft toch nog best lang geduurd voordat het woord viel, maar vandaag is het dan toch zover.

Nietsvermoedend zitten we buiten een glaasje fris te drinken; ik, mijn oudste zoon en de jongste. Hartstikke gezellig! Koekje erbij, even babbelen over de schooldag, gewoon lekker onschuldig allemaal.

Totdat ik mijn glas neerzet en per ongeluk op de rand van de tafel zet. Ik kan de val nog net tegen houden. Mijn oudste kijkt van het glas naar mij en zegt: “wat een k..-glas, hè mama?”.
Uitdagend kijkt hij me aan…

Ik geloof mijn oren niet! Hoorde ik dat nou goed? Ik vraag hem heel relax en cool wat hij nou zei en hij zegt het nog een keer. Jawel, luid en duidelijk vliegt er een geslachtsdeel over tafel! En dat uit de mond van mijn 5-jarige.

Ik verslik me zowat in mijn koekje, blijf toch rustig en vraag hem wat dat dan betekent. Hij lacht en zegt dat hij dat niet weet. Of ik het wel weet misschien??
Ondertussen probeert de jongste (net in de na-praat-fase) dat leuk-klinkende woord ook uit.
Ehhh..

Juist omdat hij 5 is heb ik maar gezegd dat het een scheldwoord is wat ik niet meer wil horen, niet netjes, etc. De betekenis komt later wel…

Hij heeft het gehoord op school, van een klasgenootje. Hij belooft me het niet meer te zeggen.

Gelukkig is het bijna vakantie!

Want voor ik het weet vliegen de piemels, tieten en ander vleeswaar mij om de oren!