Mijn kinderen zijn graag bij opa en oma. Bij opa en oma is het namelijk altijd feest. Ze krijgen allerlei lekkers, doen alleen maar leuke dingen en ze krijgen de volle aandacht, de hele dag lang! Natuurlijk krijgen ze thuis ook genoeg aandacht, maar soms moeten ze ook zichzelf even vermaken. Opa en oma gooien zich er een dag lang voor 200% in en bouwen complete Lego-dorpen, knutselen prachtige kunstwerken en kijken gezellig mee naar Diego, De Smurfen en Piet Piraat.
Leuke bijkomstigheid is dat ze bij opa en oma eigenlijk nooit ruzie maken met elkaar. Zo anders dan thuis, waar ze elkaar bij tijd en wijle in de haren vliegen…omdat de een nèt dat dingetje heeft wat de ander precies op dat moment wil hebben. (waarom weet hij ook niet, maar hij moet en zal het afpakken… om de prooi binnen 1 minuut aan de kant te gooien voor wat anders). Dat het niet echt serieus is blijkt meestal uit de reactie van de een als ik de ander even een time-out geef; “mama, je moet niet zo boos worden op hem, hij is nog maar een peuter of (nog erger) mijn peuter roept: “mama, nie boos doen, ikke bang”….
Ik moet toch eens in de spiegel kijken als ik boos word, want als ze bang voor me worden dan is het vast niet best

Maar goed, terug naar opa en oma.

Mijn oudste telg was een middag met oma op stap…. Natuurlijk kreeg hij een kadootje waardoor even shoppen ineens wel mogelijk blijkt te zijn (hoe anders dan als ik het wil, ook weer).
Daarna ging oma nog even plantjes halen bij het tuincentrum. Enige tegenzin ontstond inmiddels bij kleinzoonlief want; de buit was al binnen. Maar met een ijsje (met smarties) in het vooruitzicht heeft oma hem toch zo ver kunnen krijgen.
Eenmaal het tuincentrum doorgelopen en een kar vol plantjes en bloemetjes opgestapeld begeven ze zich naar de kassa.
Mijn oudste kijkt nog eens naar de kar vol struiken en zegt op luide toon: Nou oma, het is maar te hopen dat ze hier ook bejaardenkorting geven, want je hebt zóveel plantjes!
Nou kennen jullie oma niet, maar oma is een nog geen 60 jarige hippe dame die alleen al qua uiterlijk nog lang niet voor bejaard door gaat! In de ogen van een kleinkind is dat toch anders vrees ik (sorry mam!).
De rij bij de kassa draaide zich na deze opmerking natuurlijk lachend om en ook oma kon er hard om lachen! Het blijft bijzonder om uit de mond van een vijfjarige zo’n opmerking te horen.

Later nog even gevraagd hoe hij eraan komt; in de Donald Duck gelezen…
Wijsneus