Vandaag een blog over mijn leven naast, tussen en bovenop de fotografie. Zoals eerder beschreven heb ik drie kinderen. De twee oudsten gaan naar school, zwemmen, tennissen, spelen bij vriendjes en gaan nog eens naar school. Niks nieuws onder de zon. De titel HBHB-moeder zegt u op het eerste oog wellicht niet veel, maar mijn persoonlijke uitleg volgt. Haal, Breng, Haal, Breng (haal-moeder).

De ochtend start met fietsen naar school. Balen….. een regenbuitje voor het stof. “Het zou toch mooi weer worden, mam?!” Ehhhm…. ja dat dacht ik ook. Sophie heeft haar zwembroek mee naar school. Het is vandaag juffendag en ze houden een zwembadfeestje. “Nou ja, zegt Sophie laconiek, wat maakt het uit”. Heerlijk zo een antwoord, mompel ik in mijzelf. Het ene moment zou je denken dat ze heel boos worden en vervolgens zeggen ze heel koeltjes dat het niet erg is. Ik zelf zou graag terug gaan naar huis om de auto te pakken. Maar nee ik wil graag het goede voorbeeld geven. Als up-coming pubers kan ik de dames ook niet voor elke druppel met de auto wegbrengen… Dus toch maar doorfietsen.

Vervolgens trap ik door naar de supermarkt. Thuis aangekomen wacht een huishouden en voorbereidingen op het verloop van de dag. Bedenken zo niet alvast klaar maken van wat er vanavond op het menu staat. Voor mij pure noodzaak. Het biedt een stukje rust, te weten dat het eten vanavond op óns wacht in plaats van andersom. In de avond tegen zessen ben ik pas weer thuis, alvorens ik één kind kan ophalen bij een playmate, de volgende meeneem van zwemles en de laatste oppik van het kinderdagverblijf. Allemaal oververhit en moe van de dag vallen we dan aan op een verrukkelijke kant-en-klaar pan macaroni. Hoe lekker is dat….

Enfin wanneer dit alles is uitgediept en er nog krap tijd is voor een bak koffie, tezamen met wat computerwerk stap ik om 12.00 uur weer op de fiets om de dames van school te halen. Mité gaat gelijk door naar de tennis met de buurvrouw. Sophie duw ik gestaag voort naar huis op haar tweedehands K3 fiets. Ze is moe en heeft honger. Thuis eten we een boterham en probeer ik haar op een geschikt moment naar bed te bonjouren. Met een kleine blik op de nabije toekomst, zou een powernap haar zeker goed doen. En mij ook….

Na ruim een uurtje in huis is het mijn beurt om de dames van de tennis op te halen en het buurmeisje thuis te brengen. Gelukkig heb ik hele lieve buren, waarmee ik mijn job als HB-moeder kan delen. “Mag ik bij Tess spelen na de tennis, Mam ?” Ja tuurlijk, dan haal ik je straks gewoon weer even op.

Om 15.00 uur heb ik klanten voor een fotoshoot. In mijn eigen studio (met achterwand van echte steigerdelen), maar ook buiten laat ik de meiden poseren, want het is ineens prachtig weer. Bovendien biedt de tuin heel veel mooie hoekjes, kleurschakeringen en oude materialen voor een perfect plaatje. De hovenier die op dat moment in de achtertuin werkt, denkt ook gezellig mee. “Daar bij die stalramen, is een mooi plekje”, oppert hij. De dames op slippers en angstig voor de bijen in en rondom het paarse Kattenkruid, banen zich een weg naar de oude stalramen. Twee schattige meisjes in spijker-jumpsuit, maken mijn (werk)dag compleet. Om de inspanning te compenseren met een stukje ontspanning, laat ik ze op de trampoline even hun gang gaan. Ook daarvan maak ik natuurlijk wat foto’s. Na een drankje en een snoepje duiken we de studio in. Heel braaf wisselen ze ook nog van outfit…. Heerlijke meiden en ze doen het echt super goed! Moeder kan trots zijn. Het is tenslotte een cadeau voor pa.

Ondertussen wordt Sophie door Leon naar het zwembad gebracht, zodat ik de fotoshoot af kan ronden. Heerlijk die flexi-mannen. Aan het einde van de middag haast ik mij naar het zwembad om de zwemkunsten van mijn ‘Inge de Bruin in spé’ te spotten en vervolgens mijn andere liefjes her en der weer op het nest te krijgen.

Als we uit de auto stappen vraag ik mijn schatjes vriendelijk doch dringend hun eigen tassen te dragen. Die wens kunnen ze niet altijd mee instemmen….. De één is uitgeput, de volgende wil zo snel als mogelijk achter de tablet en mijn Benjamin gaat naarstig op zoek naar zijn driewieler.

Na de dagelijkse strijd om schone handen, kan ik tijdens het avondeten terugkijken op een geslaagde dag en extra genieten van mijn pannetje pasta. Het diploma HBHB-er voor beginners is weer gescoord vandaag….

“Ik ben Astrid Grootscholten en moeder van drie kinderen en getrouwd met Leon. Ik ben sinds kort voor mezelf begonnen als geboortefotograaf. Jawel je hoort het goed, ik maak foto’s van bevallingen. Maandelijks kun je hier mijn ervaringen als geboortefotograaf in combinatie met mijn eigen moederschap lezen”.
Wil je meer weten over Astrid haar werk, neem dan een kijkje op haar site Astridgrootscholten.nl