Het besef kwam op een zaterdagmiddag op de weekmarkt. Voor mij stonden een man en zijn dochtertje. Het popperige meisje had krullende haren en kleine sproetjes, haar blauwe ogen twinkelden toen ze omhoog naar haar vader keek. Ze kneep hem in zijn hand om aandacht te krijgen. “Papa?” begon ze “weet je wat ik worden wil als ik later groot ben?”. De man keek naar haar. Zonder op zijn antwoord te wachten vervolgde ze haar verhaal “Ik wil op de markt werken als ik later groot ben. Nee, ik wil baas van de markt worden!”. De man leek even na te denken voordat hij zijn wenkbrauwen geërgerd fronste “beeld je maar niks in kind, beeld je niks in”.

Op dat moment zag ik in dat ik mijn vermogen om te dagdromen na mijn kinderjaren ben kwijtgeraakt. Ik sta met mijn highheels stevig op de grond. Bijna niemand ziet dat ik soms moet bukken om niet met mijn hoofd in de wolken te lopen. De logica is mijn houvast. Cijfers, wetenswaardigheden en feiten bepalen de kaders in mijn leven en geven me een gevoel van veiligheid.

Als meisje van een jaar of 11 bracht ik uren door met mijn beste vriendin. Met onze rug in het gras en starend naar de hemel vertelden we elkaar onze ‘wensdromen’ en fantasieën. We droomden over onze toekomst, een nieuw muziekinstrument, een pony, het ontmoeten van ons idool en soms zelfs over jongens.

Zo plotseling als de bewustwording kwam, zo geleidelijk ontstond het keerpunt. Ik weet niet goed of mijn spiegelkind, mijn loopbaancoach of mijn zieke schoonvader het verschil maakte, ik ben weer terug in dromenland. Op die heerlijke plek waar iedereen gelukkig en gezond is en waar wonderen bestaan. Waar ik eerder ik mijn hoofd vulde met zware gedachten over hoe dingen gegaan waren, heb ik nu wederom rust en ruimte gevonden om in mijn eigen wereld te ervaren hoe dingen zouden kunnen zijn. Ik geef mezelf zonder oordeel de kans om te leren van mijn fouten en ik neem de tijd om nieuwe situaties in gedachten te oefenen.

Dat dagdromen blijkt op veel meer fronten effectief. Met gedachtenkracht is een heleboel te bereiken. Weet je bijvoorbeeld dat het is bewezen dat een gefantaseerde training de echte variant kan vervangen? Onderzoek toont aan dat mensen die na herstel van een ziekte te zwak zijn om enige fysieke training uit te voeren, toch hun spierkracht kunnen vergroten door mentale oefening. Bovendien kennen we allemaal de negatieve uitwerking van de mentale kracht. Denk maar eens aan zichzelf waarmakende voorspelling (ook bekend als selffulfilling prophecy). Zo blijkt, dagdromen omvat veel meer dan luchtkastelen bouwen.

Kijkend naar het kleine meisje op de markt kreeg ik een mooie levensles: #durftedromen. Mijn verbeelding brengt me nu dichter bij de gewenste realiteit. Ik durf actie te ondernemen omdat ik in gedachten al heb gerepeteerd. Ik durf weer te dromen. En jij, droom je mee?

Ik ben Annemieke samenwonend en moeder van twee kinderen.
In mijn blogs zal ik schrijven over blauwe jurken, grijze pakken, high heels, groene vingers, lekkerbekken en natuurlijk het M-O-E-D-E-R-S-C-H-A-P (of een simpelere versie daarvan . Ik wens je veel leesplezier!