Ik staar onzeker naar het schilderij recht voor mij op zoek naar een naambordje dat mijn ongeloof kan bevestigen. Nee echt, hoe is het mogelijk, hij is het echt…

Dus hier heb ik drie kwartier voor in de regen en in de rij gestaan, drie kwartier om te constateren dat hij op tv veel groter en imposanter lijkt dan hij werkelijk is. Natuurlijk is er meer te zien dan alleen “De Nachtwacht” maar dit is toch waar het uiteindelijk om te doen was. Tijdens mijn omzwervingen in het Rijksmuseum heb ik beschaamd moeten constateren dat ik een cultuurbarbaar ben. Jawel er hangen best leuke werkjes tussen en het is goed om te kunnen zeggen dat ik er een keer ben geweest maar al die grote verhalen die de ronde doen hadden mijn verwachtingen blijkbaar iets te hoog gespannen.

Tussen de mooie kunstwerken staan ook de nodige spuuglelijke ratiteiten opgesteld die ik, als ik ze cadeau zou krijgen, ongetwijfeld per ongeluk omver zou stoten of expres uit het raam zou gooien. Onvoorwaardelijke, rasechte kitsch in mijn ogen maar dat zal wel niet kloppen want anders zouden ze het vast niet hier stallen. Het meest heb ik me toch wel verbaasd over die enorme pluche vagina en vooral over het enorme scala aan kunstzinnige titels die de voorbijgangers er aan gaven. Gut, oh gut, oh gut, oh gut, hoeveel kunstzinnige termen je al niet kunt bedenken voor een bovenmaatse pluche vagina.

Terwijl ik naarstig probeer mijn tijd vol te maken en onzeker op zoek ben naar de rest van de kunst, krijg ik langzaamaan het gevoel dat dit het was. Maar hoe is dat mogelijk, er was mij voorspeld dat je onmogelijk het hele rijksmuseum en zijn inhoud, in één dag kon bekijken. Welk medisch wonder moet ik dan wel niet zijn om het binnen drie uur te kunnen zonder te rennen en inclusief toiletbezoek. Het kan niet anders of ik moet wel een cultuurbarbaar zijn van het ergste soort.

Terwijl ik nog wat ronddool prijs ik me gelukkig dat ik de kinderen dit niet heb aangedaan. Ik vrees dat mijn koters nog niet rijp zijn voor deze mate aan cultuur en ik weet inmiddels zeker dat ik er nooit rijp voor zal worden. Maar ik kan wel zeggen dat ik er ben geweest en ook dat ik er wijzer van ben geworden. Kunst is duidelijk niet aan mij besteed.