Babyverkrachting Columns by Kitty De Hesse - Ik las het bericht over het feit dat volgens het Nederlandse rechtssysteem, het penetreren van een baby niet als verkrachting wordt gezien, aangezien er geen sprake is van geweld. Het is niet moeilijk voor te stellen hoe boos ik hierover werd. Mijn eerste reactie was eentje met een woordkeus die fatsoenshalve niet voor herhaling vatbaar is. Hugo Pereira, initiatiefnemer van de petitie om deze gerechtelijke dwaling aan de kaak te stellen, verwoord het iets netter: “Het is toch belachelijk dat penetratie bij een kind onder de twaalf jaar geen verkrachting is volgens de wet omdat buitensporig geweld niet aangetoond kan worden.” Ik vind het niet alleen belachelijk; ik vind het een directe aanval op de persoon zelf. Ik vind het volledig misplaatst, te idioot voor woorden en compleet onbegrijpelijk. En nu is zelfs de petitie ingetrokken ook nog. Hoe bestaat het. In wat voor land leven wij als we nu juist door deze ophef ineens een vrijbrief geven voor pedofilie. Want dat is het. Niets meer of minder. Iedere pedofiel wrijft zich nu vergenoegd in de handen: hoera, ik mag mijn leuter lekker in een baby of klein kind stoppen, want ik ben wettelijk niet strafbaar. Wettelijk misschien niet, maar emotioneel des te meer. Ik verschoonde vandaag mijn dochtertje die nu een jaar is. Ik veeg zachtjes met een doekje over haar billetjes en met een ander doekje over haar geslachtsdeel. Ik kijk ernaar hoe klein het is. Hoe teer allemaal nog. En tegelijkertijd die zie ik haar gezichtje. Ze kijkt vol vertrouwen naar me op. Mama is goed. Mama is lief. Mama helpt mij om schoon te worden. Ik voel een steek bij mijn hart. Hoe vertel ik mijn dochter later dat er ook mensen zijn die niet zo teder in dat gebied zijn? Dat er mannen zijn die het lekker vinden om hun geslachtsorgaan dat vele malen groter is in een klein gaatje te duwen? Macht, pijn, verdriet, overheersing. Ik hoop dat mijn dochtertje nooit in de positie komt dat ze niet meer vol vertrouwen opkijkt naar iemand die haar aanraakt op die plek. Ik wil niet dat zij een slachtoffer wordt. Dat ze voor de rest van haar leven getekend zal zijn. Want ik ken die vrouwen. En een man. En naast het feit dat dit soort machtsmisbruik gewoon niet getolereerd kan worden, voorzie ik nu een ware hausse aan ouders die het recht in eigen hand gaan nemen als hun kind wat overkomt. Het mag misschien niet, maar ik heb er alle begrip voor. Want ik denk niet dat ik voor mezelf in sta als ik een man of jongen –want tegenwoordig worden ze steeds jonger- op een verkeerde manier aan mijn dochter gelieerd zie. Aan mij dus de schone taak om mijn dochter te leren niet iedere kerel te vertrouwen en hoe ze zich kan verdedigen tot zekere hoogte. Tegelijkertijd ga ik mijn zoon leren respect te hebben voor vrouwen, ze lief te hebben en goed te behandelen. Er zal ooit een moment komen dat ik hen niet kan beschermen en ze pijn zullen ervaren. En daar zullen ze zelf mee moeten leren omgaan, want het leven kan soms pijnlijk zijn. Kinderpijntjes, puberpijntjes, jong-volwassenepijntjes. Ieder kind zal ermee in aanraking komen. Maar ik zal er alles aan doen om te voorkomen dat ze pijn krijgen op deze wrede en vernederende manier. Er zijn al teveel slachtoffers. Mijn kinderen gaan daar hoop ik, nooit bijhoren. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
Zelfs in de Nederlandse wet zitten fouten, want dit is absurd. Waar zijn de beschermingsrechten van deze baby’s? Nee, dit wens je geen kind toe. Zulke mannen mogen wat mij betreft opgesloten worden en dan gerust de sleutel wegflikkeren. Ik heb er totaal geen worden voor, triest, triest, triest, triest…….
Maar dat klopt niet helemaal. Want het heeft misschien niet direct de term verkrachting, maar misbruik is het wel degelijk. Alhoewel het voor mij ook nieuw in de oren klinkt dat het geen verkrachting is. Voor de term verkrachting is toch geen leeftijd opgenomen in de wet? Hoe dan ook: Het is verboden om een kind onder de twaalf jaren te penetreren, of je nu zelf 40 jaar bent of dat je een 13 jarige bent. Het mag niet. Het klinkt misschien raar, maar een twaalf jarige mag bij wet geen seks hebben. Of ze dat nu zelf wilt of niet. En uiteindelijk zal het zwaarder berecht worden dan een verkrachting van iemand boven de 12. De echte term weet ik niet, maar ik kan mij iets voorstellen bij “Ernstig misbruik in de zwaarste categorie”. Daar valt penetreren onder.
Je moet een beetje juridische kennis te hebben om te snappen dat de wet juist wel klopt. Er hoeft geen verkrachting aangetoond te worden bij kinderen omdat ervan uitgegaan wordt dat het PER DEFINITIE tegen de zin van het kind is. Sex met kinderen is dus ALTIJD strafbaar, verkrachting aantonen is overbodig. Dat hoeft alleen bij volwassenen. De wet is nog veel complexer, maar een juridische vriendin legde mij het helder uit. Dat wij het niet snappen betekent niet dat er iets mis is met de wet…
Om het nog duidelijker te zeggen: het zou het juist afzwakken sex met kinderen gelijk te stellen aan verkrachting van volwassenen. Het is goed dat er andere normen zijn voor sex met kinderen en dit in alle gevallen strafbaar is. De wet is prima en kan zo blijven wat mij betreft. Als je vind dat sex met kinderen zwaarder bestraft moet worden dat het nu wordt is dat een andere verhaal, maar dat zeg je niet toch? Dan moet je daarvoor pleiten, want strafbaar is het al.
Ik wil je eerst even complimenteren voor het mooie schrijven van deze column. Super hoe je het verwoord! Ik heb ook een dochter, 15 maand is zij nu. En ik zal ook heel eerlijk zijn dat als er iemand bij mijn dochter in de buurt zal komen, ik ook niet voor mezelf insta. Ik ben nu ook zwanger voor een tweede en was langzaam aan aan het kijken voor een kinderopvang voor mijn dochter. Ik ben niet iemand die haar graag achter laat bij iemand anders, maar ik dacht dat het voor haar misschien wel goed zou zijn om toch in contact te komen met andere kinderen van haar leeftijd en bovendien zou dan de stap naar de basisschool over 3 jaar ook niet zo groot meer zijn. Ik moet nu eerlijk bekennen dat ik ben gestopt met zoeken, ik durf haar niet meer toe te vertrouwen aan een opvang. Je hoort veel te veel kindermisbruik op creches of kinderdagverblijven de laatste tijd. En hoewel je het natuurlijk gelijk zou zien als ze iets zouden doen bij mijn dochtertje, je kan ook een kind misbruiken zonder te penetreren of zonder zichtbaar effect. Aangezien mijn dochter nog niet kan praten en niet kan vertellen wat zij die dag zou hebben meegemaakt, komt zij mij op dit moment gewoon niet meer op een opvang. ‘T is eigenlijk ook te gek voor woorden dat je een opvang niet eens meer kan vertrouwen! Maar goed, ik durf het dus echt niet meer aan nu.
