Ik ben Inge, 27 jaar, erg jong, zullen mensen denken om dan al bammer te worden, maar dat is ook niet voor niets geweest.
Ik heb zelf een erg turbulent verleden achter de rug, met uithuisplaatsingen (27 om precies te zijn) misbruik en steeds de verkeerde mensen tegen komen, daarbij kwam ook nog dat ik al zeker twee relaties had gehad die me totaal niet bevielen.

Door mijn verleden heb ik het vertrouwen in de mannen verloren, maar had wel al op mijn achttiende een grote kinderwens. Bij mijn eerste relatie kreeg ik nooit te weten of mijn toenmalige vriend wel ooit kinderen zou willen, ik had totaal geen duidelijk antwoord. Ik vond dat ik wel recht had om te weten waar ik aan toe was, ook omdat mijn wens op dat moment al heel sterk aanwezig was. Maar helaas ik kreeg nooit een duidelijk antwoord, die relatie is uiteindelijk ook over gegaan maar om verschillende redenen.

In 2007 ben ik gaan zoeken naar andere mogelijkheden om mijn kinderwens uit te brengen. Veel vrouwen weten ook dat als je wens erg groot is dat het heel erg moeilijk is om die aan de kant te zetten, misschien wel voor heel even, maar uiteindelijk komt die weer net zo hard terug.
Ik heb weleens zitten denken dat mijn kinderwens misschien wel zo groot was door alle ellende die ik meegemaakt heb, en nu iemand om mij heen wilde hebben die ook van mij hield en onvoorwaardelijk van mij houdt.
In 2007 heb ik een aantal sites gevonden waarbij je een oproep kunt plaatsen voor een spermadonor. Ik heb daar een oproepje geplaatst, wat mijn wensen waren en heb daar zeker een aantal reacties op ontvangen.
Eerst mailde ik een tijdje over en weer, en vroeg ook naar een foto van die personen en daaruit heb ik een keuze gemaakt. Daarna volgde de eerste ontmoeting en heb ik gekozen voor een neutrale plaats, dit om mezelf te beschermen tegen foute mannen.
Er bestaat een donorcontract die je zelf bij kunt stellen naar de wensen van jezelf maar ook van de donor. Die hebben we doorgenomen zoals ook onze wensen, en uiteindelijk ook het contract getekend. Ik zou ovulatietesten gaan gebruiken om mijn dag van de eisprong te bepalen; op het moment dat ik een positieve test in handen had zou ik hem een sms sturen om een afspraak te maken. Met deze donor heb ik drie cyclussen en donatie gedaan zonder enig resultaat.
Toen heb ik even een pauze in gelast. Ik leerde iemand kennen en ben daar uiteindelijk ook een relatie mee aangegaan. Nadat wij twee maanden een relatie hadden hebben we ervoor gekozen om voor een kindje te gaan. Ik was bij de eerste ronde al zwanger, maar helaas is dat een vlindertje geworden bij zeven weken zwangerschap.
Meteen de ronde erna zijn we er weer voor gegaan. Toen ik eenmaal zwanger was kwam ik er achter dat hij op internet allerlei meiden aansprak, met behoorlijk intieme teksten. Na hem vijf kansen gegeven te hebben en achter nog meer leugens gekomen te zijn heb ik de relatie met ongeveer negen weken zwangerschap beëindigd. Uiteindelijk stond hij nog geen week later met al zijn gegevens naakt op het internet. Nadat de rust weer een beetje teruggekeerd was heb ik kunnen genieten van mijn zwangerschap, en had sindsdien ook totaal geen contact meer gehad met de vader van mijn oudste kind. Ik heb ook besloten dat hij zijn kind nooit meer zal mogen zien voor haar twaalfde levensjaar; dit heeft te maken met het feit dat hij nu nog steeds naakt op het internet staat en alleen maar bezig is met seksuele dingen. Ook heeft mijn verleden mij tot die keuze gebracht. Ik wil niet dat mijn kinderen dit meemaken, dus ben ik erg bang dat hij met zijn drang zijn handen niet thuis zou kunnen houden van mijn dochter. Als de tijd daarvoor rijp is zal ik mijn dochter vertellen wie haar vader is en waar hij woont.

Dus uiteindelijk ben ik toch in 2009 een Bam-moeder geworden.

Ik had geregeld dat de peettante, mijn beste vriendin en ook mijn eigen moeder aanwezig zouden zijn bij de bevalling. Mijn bevalling is uiteindelijk ingeleid op sociale gronden, dus ook omdat ik een alleenstaande moeder zou zijn, maar ook omdat dan ook iedereen erbij kon zijn die ik wilde. Een week later zou dat niet het geval zijn, ook had ik veel last van voorweeën en een verweekte baarmoedermond. Ik ben een dag voor de uitgerekende datum ingeleid, en heb een erg vlugge bevalling gehad met pijnbestrijding. Ik ben uiteindelijk bevallen van een prachtige dochter met een gewicht van 2900 gram.
De ochtend daarna mocht ik naar huis waar de kraamhulp al aangekomen was. In de kraamweek had ik geregeld dat mijn moeder de hele week in de nacht bij mij zou zijn voor als er iets zou zijn waar ikzelf niet uit zou komen. Toen mijn oudste zes weken oud was begon het weer bij me te kriebelen voor een kindje, maar voelde me ook schuldig tegenover mijn dochter. Natuurlijk hou ik van haar, daarom heb ik eerst een vraag gesteld op een forum: of er meerdere mensen waren die al heel snel weer een kinderwens hadden nadat ze net bevallen waren. Ik was dus niet de enige die dat had, en heb toen ook heel snel de keuze gemaakt om weer op zoek te gaan naar een passende donor. Ik heb altijd gezegd dat ik dezelfde vader wil voor mijn kinderen, maar helaas heb ik dit niet waar kunnen maken. Uiteindelijk, na een nieuwe oproep en na een aantal mailtjes over en weer van een aantal donoren, heb ik weer een nieuw contract getekend en ben ik weer begonnen met ovulatietesten. Ik wilde zelf het donorzaad in brengen via zelfinseminatie en nooit via de natuurlijke manier. Toch heb je er een aantal donors tussen zitten die misbruik van je situatie maken, zij willen dan toch alleen op de natuurlijke manier doneren. Als ik zo iemand trof dan kapte ik meteen al het contact af en deed daar niet meer mee.

Ook met deze donor en met behulp van zelfinseminatie ben ik in de eerste ronde zwanger geworden. Ook net als bij mijn eerste ben ik ook toen weer de eerste drie maanden ziek geweest, en dat was soms wel zwaar omdat je al een kindje hebt die je ook gewoon moet verzorgen, maar gelukkig vond ik allerlei middeltjes om het wat makkelijker te maken voor mezelf. Het voordeel was dat mijn oudste ook maar net vier maanden oud was en in de middag ook nog sliep, dus als mijn dochtertje sliep ging ik ook even liggen.

Ook bij deze bevalling had ik gevraagd of de peettante en mijn moeder aanwezig wilden zijn. Bij dit kindje had ik ook een peetoom en na veel nadenken heb ik ervoor gekozen om ook hem te vragen of hij bij de bevalling wilde zijn. Dat wilde hij dus ook hij was aanwezig. Deze bevalling is niet ingeleid, mijn vliezen braken toen ik 38,5 weken zwanger was en de planning was een thuisbevalling. Maar alles veranderde toen bleek dat de kleine toch weer uit het bekken gekomen was.
In het ziekenhuis toch weer gekozen voor een ruggenprik, omdat ik geen kant op mocht. Om half 7 in de avond waren mijn vliezen gebroken en net iets over 1 in de nacht is mijn tweede dochtertje geboren met een gewicht van 2890 gram. In de ochtend mochten we weer naar huis toe, en deze keer was ook oma er in de hele kraamweek weer.

Nu is mijn jongste alweer zes maanden oud en ik heb vijf maanden met haar heel veel problemen gehad en zelfs twee ziekenhuisopnames. Helaas heb ik dus de eerste maanden niet echt kunnen genieten. Want als je alleen staat is het erg zwaar als een kind erg veel huilt en dat je gewoon niet weet wat er aan de hand is. Ook had ik er al eentje rond lopen die reageerde op haar gedrag. Ik merk dat als een van de kinderen ziek is of dus een huilkindje is het erg veel energie opeist. Soms had ze alles gehad en bleef ze nog huilen. De enige optie die ik dan had was haar boven in haar bedje leggen en haar even laten liggen, maar dat voelt helemaal niet goed. Maar als je alleen bent zal je daar toch aan toe moeten geven. Ik heb ook altijd in mijn hoofd gehad dat deze tijd ooit zal overgaan en dat het huilen minder zou worden, en dat is ook gebeurd.
Uiteindelijk bleek ze koemelkallergie te hebben en ook nog eens reflux er boven op. Ze is ook erg gevoelig voor prikkels om haar heen, dus het is echt een zorgenkindje, maar dat maakt het er echt niet allemaal minder om.

Als je een bammer zou willen worden, zeg ik: denk goed na. Als een kindje er eenmaal is en je hebt een huilkindje, of een kindje is ziek, zijn dat de zwaarste momenten en dan is het fijn om mensen om je heen te hebben die je kunnen steunen.
Ik vind het geweldig om een bammer te zijn, ik kan mijn eigen opvoeding bepalen zonder dat ik erg veel ergernis heb aan een man in huis, daarbij sluit ik ook niet uit dat er nooit een relatie zal komen. Ik zie wel wat de toekomst mij gaat brengen.

Nu ben ik al een tijdje aan het nadenken over een derde kindje. Dit zal ik ook via een donor en zelfinseminatie doen. Ik ben nu alles aan het bekijken waar ik tegenaan zal lopen. Ik ben mijn cyclus weer aan het bijhouden en ik gebruik ovulatietesten om alles weer in kaart te krijgen. Daarnaast ben ik weer met een aantal mannen aan het e-mailen om te kijken of zij een geschikte donor zouden kunnen zijn.
Zeer waarschijnlijk ga ik in juli weer de 1e keer voor een 3e kindje proberen, met dezelfde donor als mijn 2e kindje. Er zijn heel veel twijfels geweest maar nu heb ik de knoop doorgehakt en heb ik ook weer contact met de donor gehad.

Eventuele tips voor aanstaande bammers:
Volg je gevoel. Ga eerst e-mail contact aan. Twijfelt je, kap het dan af, anders krijg je spijt. Vraag om een foto en spreek de eerste keer af op een centrale plaats. Klikt het niet, dat weet hij je adres niet. Geef ook niet teveel info over jezelf en je situatie. Klikt het nadat je elkaar ontmoet hebt dan kun je verder gaan. Maar het allerbelangrijkste is: hoe graag je ook een kind wil, voel je twijfel, kap het af of mail nog even een paar keer over en weer, twijfel je dan nog, dan echt stoppen. Is je gevoel dan wel goed dan kun je doorgaan. Teken ook altijd een rechtsgeldig donorcontract om verdere problemen te kunnen voorkomen.

Geschreven door: Inge