Af en toe sta ik wel verbaasd waar zo’n klein kind zich allemaal mee bezig kan houden.
Vandaag rond fruittijd:
Alle, door mama met moeite, kleingesneden stukjes meloen zijn met bakje en al van de tafel gevallen en liggen gespreid door de halve woonkamer. Ow wat een feest voor Delilah!
De stukjes gaan allemaal 1 voor 1 weer terug in het bakje en als alles er weer inzit gaat het bakje weer op z’n kop… Alleen als ik het zeg, gaat er met pijn en moeite een stukje haar mond in. Zo kan ze zeker een half uur bezig zijn, met als gevolg dat mama weer de vloer kan dweilen. Met een banaan gaat het ongeveer hetzelfde: tegen de tijd dat ze 4 happen ervan genomen heeft, zit het ook al in haar haar, op de vloer en niet te vergeten op m’n mooie zwarte leren bank! Hoe viezer, hoe beter voor haar!

Gister had ze een andere bezigheid:
Met een dop van één van haar flessen en een knop van de verwarming (die ik nog steeds eens vast moet zetten). De knop past precies is de dop, maar hoe krijg je hem er dan weer uit? Nou, gewoon hard schudden! Dan vliegt hij vanzelf! En ondanks dat hij al een paar keer tegen haar hoofd is gekomen, blijft het leuk omdat hij zo lekker hard klettert op de laminaatvloer.
Ik heb het geluk dat mijn benedenbuurman al stokoud en redelijk doof is…

’s Avonds met eten is het ook altijd feest. Nu heb ik gelukkig een kind dat heel goed eet, maar ze is ook erg goed in “het laminaat voeren”! Iedere avond gaat het hetzelfde: ik zet haar in de kinderstoel, bordje op het blad… Dan gaat het 5 minuten goed en daarna gaat er 1 hap in haar mond en de volgende op de grond! Ik laat haar maar lekker gaan, soms zeg ik er wel wat van, maarja, het is en blijft een kind hé… Mama haalt de stofzuiger er wel weer door hoor en ondertussen laat ze het badje wel vollopen om alle etensresten uit je haar te halen!

Kinderen… Dure kadootjes kijken ze niet naar, terwijl iets simpels als een leeg wc-rolletje garant staat voor minstens een uur speelplezier!

Groetjes,
Monica en Delilah