Ze hebben me verteld dat de nee fase begint als je kindje ongeveer twee jaar oud is “Ik ben twee en ik zeg nee” Nou, bij ons is hij al begonnen volgens mij…
Al sinds een tijdje kent ons mupke dus het woordje nee, en om dat woordje kracht bij te zetten schudt ze dan wild haar hoofd van links naar rechts. Het ziet er best schattig uit en in het begin was het ook nog schattig toen ze af en toe per ongeluk op het goede moment nee zei. Nu weet ze heel goed wanneer ze nee moet zeggen, wanneer het haar uitkomt… Ze krijgt een eigen willetje…

Waar ze een paar weken geleden nog blij richting de deur huppelde als je vroeg of ze mee ging, zegt ze nu doodleuk nee en loopt ze de andere kant op. Wanneer je haar jasje pakt dan zegt ze niet alleen nee maar dan draait ze ook nog eens heel demonstratief haar armpjes de andere kant in (ik weet het, klinkt heel schattig, is het eigenlijk ook maar niet als je een afspraak hebt…)

Tot voor enkele weken geleden hield ze ook erg van knuffelen en kussen. Ik hoefde maar te vragen of ik een kusje kreeg, en ze opende haar mond om me een dikke (natte) smakkerd te geven! Zo schattig! En ook anderen kregen een kusje wanneer ze daar om vroegen, geen probleem. Maar als ik nu zomaar midden op de dag om een kusje vraag dan zegt ze nee en draait ze wederom heel demonstratief haar hoofd van me af. Gelukkig wil ze me nog wel kussen op de momenten dat het routine is (bij het naar bed gaan bijvoorbeeld) dus daar moet ik het voorlopig dus mee doen…
En tijdens het spelen plant mevrouw de hele tijd kusjes op het hoofd van haar babypop, maar papa of mama een kusje geven zit er even niet in…

Je zou ook zeggen dat ze na een middagslaapje van 3 uur graag uit bed gehaald wil worden om beneden lekker wat te eten, drinken en te spelen.  Maar nee hoor, zodra ik aanstalten maak om haar uit haar bedje te tillen zegt ze “nee!” Oké dan niet, dan spelen we gewoon nog even op de slaapkamer…

En aan tafel, wanneer we lekker boterhammen gaan eten. Soms vraag ik wat ze op haar brood wil, en dan wijst ze het aan en zegt ze “die”. Soms “vergeet” ik het ook te vragen en bedenk ik wat er op haar brood gaat. Na een hele tijd geen smeerworst meer gegeten te hebben (wat ze wel altijd super lekker vond) dacht ik haar hier deze week weer blij mee te maken maar helaas… ze duwde haar bordje van zich af en zei heel hard “nee!”

Of wanneer ze lekker in bad zit te spelen, haar voetjes al beginnen te rimpelen van het warme water en ik het eigenlijk ook wel beu ben. Dan pak ik de handdoek en draait ze zich om “nee!”. Zucht…

Maar ondanks de nee fase, ondanks haar eigen willetje blijft ze toch mijn lieve kleine mupke. Elke dag fluister ik even in haar oor dat ik van haar hou en vaak wordt dat beantwoord met een dikke knuffel <3
Gelukkig luistert ze wanneer het er op aankomt wel altijd en hebben we nog geen gênante situaties in het openbaar gehad (die gaan er vast nog verschillende komen haha).
En één troost, fases komen en gaan… Dus ook de nee fase gaat weer voorbij…