Voordat ons meisje geboren werd had ik goede voornemens. Zodra het mocht zou ik met haar bij babyzwemmen gaan. Elke week lekker met mijn mupke in het zwembad knuffelen. Ze raakt vertrouwd met het water, het is goed voor haar spiertjes, goed voor onze band en we raken beiden in contact met andere moeder/baby’s. Veel voordelen dus!

Maar toen ons mupke er eenmaal was en we met ongeveer 3 maanden voor de eerste keer een lesje babyzwemmen in CenterParcs gingen doen kon ze alleen maar huilen… Kortom, geen geslaagd plan!

Daarna heb ik het een beetje laten versloffen. Het voornemen raakte op de achtergrond en ik geef toe, ik ben zelf absoluut geen waterrat dus heel erg vond ik het niet. Toch bleef het idee van babyzwemmen achterin mijn hoofd rondspoken.

Af en toe dacht ik er nog een keer aan. Maar van de gedachte om in mijn eentje met een baby te gaan zwemmen, inclusief gesleep met tassen, spullen, baby en de kinderwagen kreeg ik het al warm. Ik zag mezelf al met krijsend kind een poging toen tot het omkleden van mezelf inclusief kind, al glibberend samen over de gladde zwembadvloer naar de zitplaatsen glijden en daar geheid in de knoop raken met mijn slippers en badlakens. Nee, ze zal het vast nog niet fijn vinden dat zwemmen…

Omdat ons mupke steeds zo’n plezier in bad had, bleef het idee van het zwemmen toch in mijn gedachten. Op een gegeven moment zijn we dus toch met zijn drietjes (!) gaan zwemmen, en wat vond ze het leuk! Ze genoot met volle teugen! Tja, je snapt dat de goede voornemens natuurlijk direct weer terug waren! Maar als het op goede voornemens aankomt… Dat is niet mijn sterkste punt. Ik kan hele mooie voornemens hebben, maar zoals dus ook het geval is bij het babyzwemmen kan er maar weinig van terecht komen. En de rede… Ik vind het zo’n gedoe…

Ik vind het een gedoe om in mijn eentje met ons mupke naar het zwembad te gaan, mezelf om te kleden, haar om te kleden, alle spullen mee te slepen, haar na afloop te douchen, mezelf te douchen (oké dat hoeft dan niet persé dat kan ook thuis maar als je dan toch bezig bent) ons beiden af te drogen, aan te kleden en weer naar huis te gaan. En ook toegegeven, ik ben een gezelschapsdier. Ik vind het gewoon veel gezelliger om met iemand samen te gaan.

Dus het voornemen om vaker te gaan zwemmen zit nog wel ergens in mijn hoofd verstopt hoor, en eigenlijk moet ik ook gewoon een keer in mijn eentje met haar gaan zwemmen en er misschien zo wel achterkomen dat het helemaal zo erg nog niet is… En totdat ik zo ver ben probeer ik af en toe manlief op zijn vrije dagje mee te krijgen naar het zwembad om er een gezellig middagje met z’n drietjes van te maken.