Na twee kindjes wilden wij toch nog wel graag een derde kindje. Zo gezegd zo gedaan, op naar de huisarts want in de tussentijd hadden we al de nodige voorzorgsmaatregelen getroffen. Van de tweede was ik meteen zwanger. Dus we gingen ervanuit dat het deze keer ook wel weer zo snel zou kunnen gaan. En jawel hoor, twee weken later een positieve test in mijn handen….. wat spannend allemaal weer! Ondanks dat je het twee keer eerder hebt meegemaakt, blijft het een spannende en onzekere tijd die eerste drie maanden.
En spannend werden ze zeker. Met vijf weken kreeg ik ’s nachts, op het werk, ineens een bloeding. Daar zit je dan… op je werk met een cliënt die graag geholpen wil worden. Die ochtend konden we meteen naar de verloskundige. Gelukkig zagen we het vruchtje nog in de baarmoeder zitten. Maar zekerheid konden ze niet geven. Het was dus afwachten en we mochten een week later terugkomen. Vijf dagen later weer een bloeding… Dus mochten we wat eerder komen. Gelukkig zagen we al snel een hartje kloppen op de echo. Wat waren we blij! Maar waar kwamen die bloedingen dan vandaan? Ook daar konden ze niets op zeggen. Vervolgens kwam er elke week wel een bloeding. Elke keer was er weer die onzekerheid. Tot we de tien weken over kwamen, vanaf toen voelde ik me opeens niet meer onzeker en zag ik onszelf in oktober met drie kindjes. De laatste bloeding kreeg ik met dertien weken. Daarna gelukkig niet meer. Onderhand zijn we zeventien weken zwanger en het gaat allemaal voorspoedig. Dat wil zeggen met de baby.
Zelf kampte ik vanaf acht weken al met bekken- en rugklachten. Ik heb dit met de oudste ook gehad, maar met de tweede bijna helemaal niet. Zal het dan weer een meisje worden?

Zoals de titel al zegt… moe moe moe…. De hele dag door. Onze driejarige slaapt ook nog eens niet door, dus een volledige nachtrust is voor ons ook niet weggelegd. En met twee kindjes om je heen, die hun mama ook nodig hebben, is het best wel heftig. Omdat ze al wat ouder zijn snappen ze gelukkig best dat mama niet meer alles kan (en wil) doen en ze willen daarom maar al te graag helpen. Maar wat had ik nog graag een middagtukje gedaan samen met de jongste. Helaas besloot die met ruim drie jaar dat het wel genoeg was om overdag te gaan slapen… balen zeg!

Maar ik mag niet klagen en dat doe ik dan ook niet. Ik heb een heel lieve man die veel van mij overneemt als hij thuis is. En soms ga ik gewoon extra vroeg naar bed of hang ik in de middag wat op de bank met de kinderen. Houden we een filmmiddagje, want ja… echt veel mooi weer hebben we helaas nog niet gehad.

Doordat de kinderen al wat ouder zijn (6 en 3) maken ze het allemaal best bewust mee. En ze kunnen dan ook niet wachten op hun zusje of broertje…maar wachten moeten ze nog wel even. Want de aankomende vijf maanden zit deze baby nog lekker bij mama in de buik.

Cindy Koehorst (1984) getrouw met Martin, de trotse mama van Lyanne en Collin en zwanger van hun derde kindje. Cindy is naast gediplomeerd verpleegkundige een fanatiek haakster en heeft altijd wel een projectje liggen waarmee ze bezig is.