‘Oh nee hè! Sleutel terugdraaien… Neeehee, niet dubbel op slot draaien! Welgod#%^*+¥£$$ ..’, zei een moeder tegen haar nietsvermoedende, onschuldige en ontdekkende peuterdochter.
Die moeder…..dat was ik. En de peuterdochter – je raadt het natuurlijk al – mijn peuterdochter! Daar stond ik dan, letterlijk buitengesloten door dochterlief! Nog net geen twee en nu al de deur op slot kunnen draaien, nooit gedacht, toch gebeurd.

Nu valt de appel niet heel ver van de boom. Deze totaal onthutste, wanhopige, hulpeloze en zich afvragende hoe-nu-toch-weer binnen te komen moeder, heeft haar eigen moeder ook eens letterlijk op het balkon buitengesloten als peutertje.
Mijn moeder had het geluk dat ik de deur zelf na een hoop ongeduldige, bezorgde en ietwat angstige minuten wel open kreeg. Ik was toen minstens drie jaar.Maar mijn eigen dametje lukt dat nog niet, wel dubbel op slot draaien dat dan weer wel.

Na ruim een uur verder dan toch eind goed, al goed. In de tussentijd volop pogingen gedaan – met behulp van allemaal lieve buren onder wie een doorgewinterde politieagent – om de voordeur open te krijgen. Maar de ijzerdraden, kleerhangers, bankpasjes mochten – gelukkig eigenlijk! – niet baten.

En mijn peuterdochter? Nadat ze haar longetjes haar lijfje uit had geschreeuwd en mijn tevergeefse coaching niet hielp, herpakte ze zich heel kranig.
Ze keerde het toestromende publiek de rug toe en ging veel belangrijkere dingen doen. Waarom je druk maken als behalve jezelf, de rest van de wereld buiten staat? Lekker spelen, is toch ook veel leuker!
Trouwens, groot gelijk, je moet het jezelf plezierig maken in het leven, want van een ander kun je het niet verwachten.
Uiteindelijk netjes met sleutel via voordeur binnengekomen en de dag ging verder alsof er niets gebeurd was.