Jaha, het is nog een heel gedoe voordat je gescheiden bent. Maar gek genoeg heb ik juist door die scheiding talenten in mezelf ontdekt waar ik het bestaan niet van af wist. Eerlijk gezegd heeft die scheiding me, qua inzichten en geluk, veel meer gebracht en opgeleverd dan het huwelijk wat ervoor zat. Mijn kinderen zijn natuurlijk onvervangbaar en die waren er zonder mijn huwelijk niet geweest dus alleen daarom al ben ik niet voor niks getrouwd geweest. Maar de scheiding heeft me ertoe aangezet om voor mezelf te kiezen, op mezelf te vertrouwen en naar mijn gevoel te luisteren.

En kijk mij nou, ik verdien mijn eigen geld met werk waar ik intens van geniet. Ik heb iemand ontmoet die ervoor heeft gezorgd dat ik weer in loyaliteit en onvoorwaardelijke liefde durf te geloven. Vroeger geloofde ik daar ook in maar tijdens mijn huwelijk is dat geloof langzaamaan in de afgrond gegleden. Ik had me er eigenlijk al bij neergelegd dat zoiets, als het al zou bestaan, niet voor mij zou zijn weg gelegd. Maar het bestaat dus wel, het kan dus toch…

Tja en wat maakt het dan nog uit dat het niet vlotten wil wat de scheiding betreft? Wat doet het er nog toe of je berooid of kapitaalkrachtig uit de strijd komt? Hoe onbelangrijk blijken dan die mensen die het af hebben laten weten? Dankzij deze scheiding heb ik waardevolle banden gesmeed, vrienden gemaakt, liefde gevonden en mezelf leren kennen. Ik heb een kracht in mezelf ontdekt waar ik het bestaan niet van af wist. Een doorzettingsvermogen die zijn weerga niet kent en een gedrevenheid die het onmogelijke, mogelijk maakt. Ik heb geleerd trots op mezelf te zijn, op mijn goede kanten maar ook op mijn rauwe randjes. Ik heb geleerd van mezelf te houden, gewoon om wie ik ben. Ik heb geleerd mijn eigen koers te varen en op mijn eigen compas te vertrouwen ongeacht de mening van de rest van de wereld. En het voelt goed om gewoon mijn gevoel te volgen en naar mijn hart te luisteren.

Een mooie toekomst ligt voor me en ik kan niet wachten om die te gaan ontdekken met een bak levenservaring in mijn zakken en iemand naast me die er onvoorwaardelijk voor me is en niets anders van me verwacht dan gewoon mezelf te zijn.

Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven.