Ik doe té moeilijk, ik denk te moeilijk. Vaak heb ik het hele scenario al in mijn hoofd, denk ik precies te weten hoe ingewikkeld het allemaal zal gaan worden en zie er dus bij voorbaat al als een berg tegenop. Hoe goed ik ben in vastdenken is onlangs wel weer gebleken. Als een berg  zag ik op tegen het belletje wat ik moest plegen met de KPN omdat onze internet verbinding niet naar behoren functioneerde. Ik heb het dan ook zo lang mogelijk uitgesteld. Waarom? Omdat ik al precies dacht te weten hoeveel gedoe het zou zijn.

Ik zag het al helemaal voor me. Slechte verbinding dus dat zal uiteindelijk op een nieuwe modem uitdraaien. Maar ja, bij de KPN waar wij klant zijn, zullen ze dat niet zonder slag of stoot doen. Die gaan natuurlijk alles op alles zetten om onder hun verplichting uit te komen. Eerst gaan ze suggereren dat het aan ons ligt, daarna ligt het aan werkzaamheden, kortom het ligt aan van alles maar zeker niet aan hen. Van het kastje naar de muur zou ik worden gestuurd.  Ik zag de bui al hangen en had helemaal geen zin in het kansloze, frustrerende en tijdrovende telefoon gesprek.

De klachten bleken hoe dan ook niet vanzelf over te gaan. De kinderen klaagden steen aan been dat ze met hun tablet geen verbinding hadden en dus geen spelletjes konden downloaden. Manlief mopperde hardop omdat hij zijn klanten niet naar behoren van dienst kon zijn en ik baalde regelmatig ook dat het niet lukte om mijn verhaaltjes te posten. Maar ik had wel het geluk via mijn mobiel nog mijn mail en facebook te kunnen bekijken.

Maar uiteindelijk moest het er toch van komen dus heb ik, met de moed in mijn schoenen, het nummer van de KPN gedrukt en gewacht tot ik aan de beurt was. Met een omweg en die had ik natuurlijk al aan zien komen, kreeg ik uiteindelijk de goede persoon aan de lijn. Ik legde mijn probleem aan hem voor en werd naar mijn computer gesommeerd.
‘Zie je wel’ dacht ik geërgerd, ‘nou begint het gedraai, nu zullen we het krijgen.’
Braaf toetste ik de code in de adresbalk in die mij gegeven werd. De code gaf mij toegang tot het menu van mijn modem. Ik moest hier en daar wat instellingen veranderen en sceptisch deed ik wat me gevraagd werd. Tja, zoiets hoort nou eenmaal bij het takenpakket van zo’n belfiguur, die zitten daar alleen maar om mensen bezig te houden en ervan te overtuigen dat de KPN geen blaam treft en klanten als ik uiteindelijk geen steek verder te helpen. Ik deed zwijgend wat me gevraagd werd want met zo’n figuur ga je beter niet in discussie, heeft geen enkele zin.

‘Zo en nu zou het beter moeten zijn.’ Klonk het vanaf de andere kant van de lijn.
‘Oh… is dit alles en als het nou nog steeds niet goed werkt?’
‘Dan tikt u gewoon weer de code in en wijzigt u het kanaal wederom naar een andere frequentie, net zolang tot u wel fatsoenlijk verbinding hebt en houdt.’
Jaja, zo makkelijk dus hè, nou het zal wel. Ik bedankte het heerschap vriendelijk voor de verleende diensten en dacht er ondertussen het mijne van. Zie je, ik had gelijk, allerlei handelingen maar geen nieuwe modem.

Tot mijn schaamte moet ik echter toegeven dat, dat nieuwe modem dus ook niet nodig blijkt te zijn. Sinds mijn belletje en de bijbehorende handelingen, is de verbinding niet meer weg geweest. Sterker nog, onze vaste pc lijkt zelfs sneller te zijn geworden. Ik heb dus weken tegen iets aan lopen hikken omdat ik het in mijn hoofd allemaal veel moeilijker had bedacht dan dat het uiteindelijk is verlopen. Die zogenaamde ellenlange tijdrovende kwestie bleek uiteindelijk maar een paar minuten in beslag te nemen en uiterst effectief te zijn. Stommerik dat ik ben!