Ik zal wel ouderwets zijn maar ik kan er slecht aan wennen dat alles tegenwoordig digitaal schijnt te moeten. Vroeger, een paar jaar geleden, werden alle rekeningen nog gewoon per post verstuurt en kreeg ik van al mijn bankrekeningen gewoon een papieren variant thuis gestuurd. Ik weet wel dat het allemaal een stuk milieuvriendelijker is zoals het nu gaat maar het is zoveel gedoe. Haast iedere rekening krijg ik inmiddels via de mail maar mijn boekhouding is nog ouderwets dus van papier. Dat betekent dat ik iedere nota toch kan gaan uitprinten om hem aan mijn boekhouding toe te voegen. Daarnaast check ik mijn mail niet half zo vaak als mijn brievenbus en komt er tevens zoveel troep binnen dat ik zo nu en dan per ongeluk een factuur in mijn digitale prullenbak deponeer of gewoon over het hoofd zie.

Gek genoeg puilt mijn brievenbus regelmatig toch uit. Alles gaat tegenwoordig digitaal behalve als het over reclamefolders en huis aan huisbladen gaat. Kijk, die zou ik dan weer wel liever uitsluitend via de mail ontvangen. Ik zou dan een speciaal account aanmaken voor dat soort troep zodat ik ze, zonder ze een blik waardig te keuren, met zijn allen tegelijk kon verwijderen.

Maar ja, aan de andere kant heeft dit digitale tijdperk ook heel veel voordelen. Ik hoef niet meer naar de bank om mijn rekeningen te betalen. Als ik een cadeautje voor iemand wil kopen of gewoon voor mezelf dan hoef ik de deur niet meer uit om het toch al binnen 24 uur in mijn bezit te hebben. Als ik een mooi boek zie die ik heel graag wil lezen dan kan ik hem gewoon downloaden en met een paar klikken met de muis meteen gaan lezen. Als ik ergens naar toe wil hoef ik de weg niet eens te weten want mijn telefoon vertelt mij precies hoe ik er moet komen en loodst me ook nog keurig om alle opstoppingen en files heen. Zelfs de boodschappen zou ik allemaal online kunnen bestellen en laten bezorgen als ik dat zou willen. Om maar te zwijgen over de hoeveelheid digitale vrienden die ik erbij gekregen heb zonder de daadwerkelijk bij ze op visite te hoeven of een gesprek met ze te hoeven voeren waar ik in sommige gevallen ook echt niet aan zou moeten denken.

Het is zoals met alles, ieder nadeel heeft zijn voordeel en vice versa. Stel je voor dat ik met mijn vulpen, in mijn zondagse handschrift, deze column had moeten schrijven, zonder taalcorrectie en met typex. Dat ik mijn schrijfsel in een envelop had moeten stoppen en vervolgens een kilometer of twee had moeten rijden om het ding te posten en dat die dan ook nog een dag later pas was aangekomen…

Bij nader inzien is ‘die goeie ouwe tijd’ vooral leuk als je stoïcijns besluit je alleen de positieve dingen te herinneren. Ik loop gewoon een beetje achter als het digitaliseren betreft maar ik vrees dat, dat vooral aan mijn laksheid te wijten is. Ik moet leren op tijd mee te gaan met mijn tijd in plaats van achterover leunen en ervan uit te gaan dat het mijn tijd wel zal duren…

Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven