Kerst, wellicht liggen de Kerstdagen al achter ons tegen de tijd dat deze column geplaatst wordt maar dat maakt ook eigenlijk niet veel uit. Kerst… enerzijds vind ik het leuk, anderzijds krijg ik er jeuk van. Kerst is leuk als het ongecompliceerd en losjes wordt gevierd onder het mom: Niet omdat het moet maar omdat het kan. Jammer genoeg geldt het omgekeerde: Niet omdat het kan maar omdat het moet. Er hangt veelal een heel scala aan verwachtingen en verplichtingen boven Kerst. Met Kerst moet vooral van alles en bestaat het woord “mag” alleen nog in combinatie met het woord “niet”. Kerst moet gezellig zijn, leuk zijn, geslaagd zijn en perfect zijn. Met Kerst moet er wat bijzonders worden gemaakt van het eten en datzelfde eten mag vooral niet mislukken. Met Kerst moet alles uit de kast. Met Kerst moeten er bepaalde bezoekjes afgelegd worden en tijdens die bezoekjes moet er dan ook perse, desnoods gemaakt en schijnheilig, gezellig worden gedaan.

Met Kerst is het ineens een probleem als je alleen bent. Voel je jezelf nog niet alleen dan zorgt je omgeving er wel voor dat je, je alleen gaat voelen omdat iedereen voor je heeft bepaald dat niemand met Kerst alleen zou moeten mogen zijn want dat is immers het ergste wat je kan overkomen… Met alle respect, ik ben ervan overtuigd dat veel van de mensen die met Kerst alleen zijn het beter hebben getroffen dan degenen die op verplichte visite het gemaakt gezellig zitten te maken, niet omdat het kan maar omdat het moet. Ik zou persoonlijk liever in mijn huispakje, met een bord op schoot, tv kijken dan opgedirkt en sjiek aangekleed aanschuiven aan een familiediner waar de spanning makkelijker te snijden is dan het vlees.

Er wordt steeds vaker en meer een soort van circus van Kerst gemaakt. Er worden allerhande acts opgevoerd, overdreven gedaan en vooral veel schijn opgehouden. Spontaniteit is ver te zoeken, zowat iedereen zit in een soort wurggreep tijdens de Kerst en veel mensen kunnen stiekem niet wachten tot de Kerstdagen weer achter de rug zijn en de zelfverloochening ten einde.

Maar wellicht is het nog niet te laat om je te realiseren dat jijzelf een behoorlijke lepel in de pap hebt als het, het verloop van de Kerstdagen aangaat. Al voelt het misschien alsof je geen keus hebt, je hoeft niet mee te doen met die poppenkast. Niet opdagen op dat familiediner is wellicht geen optie maar je kunt er wel gewoon als jezelf gaan zitten en weigeren om op je tenen te gaan lopen. Het ergste wat er kan gebeuren is dat de boel escaleert en de schijn van gezelligheid niet geloofwaardig meer is. Maar hé, wellicht ziet de rest dan alsnog het licht en besluiten ze spontaan om voortaan het familiediner af te schaffen.

Ik ben Karina Andeweg en moeder van twee kinderen; Ruud (3 maart 2003) en Maaike (28 februari 2007). Het is mijn streven om het leven niet al te serieus te nemen en er niet te zwaar aan te tillen. In mijn columns hoop ik regelmatig een lach en soms een traan van herkenning op jullie gezicht te kunnen brengen en gun ik jullie een kijkje in mijn leven